De Mannengeheim ervaring van Kim

Hieronder lees je het verhaal van Kim.

Ben jij jezelf weleens kwijtgeraakt in een relatie? Je bent niet de enige.

Kim is vaak in verkeerde relaties gestapt, waarin ze zo druk bezig was met haar vriend pleasen, dat ze op een gegeven moment niet meer wist wat ze zelf eigenlijk wilde.

In dit interview vertelt Kim over haar grote valkuil en hoe ze door dicht bij zichzelf te blijven, inmiddels weer dolgelukkig is geworden.

Benieuwd?

Bekijk het interview hieronder:

Hoe je ervoor zorgt dat je jezelf nooit meer verliest in een relatie

Hieronder vind je de uitgeschreven versie van het interview.

Zou je jezelf kunnen voorstellen?

Ik ben Kim, ik ben 40 jaar, ik ben woonachtig in Antwerpen en ik heb een zoon van 19 ondertussen. Ik ben heel vaak in verkeerde relaties gestapt, gesprongen, altijd heel enthousiast… Maar telkens ben ik half weggesprongen omdat er enkel seksualiteit kwam bij kijken, omdat ik eigenlijk een absoluut normale relatie wou.

Ik ben op een gegeven moment gebotst op de scripts van Tim. En ik ben ze eigenlijk tot vorig jaar blijven lezen, omdat ik ze nodig had. Ik ben ze blijven toepassen en dat brengt mij vandaag waar ik vandaag sta.

En dat is starten bij wat wil Kim, u dat afvragen van waar dat je naartoe wil en dat gewoon gaan toepassen met hetgeen dat je hebt geleerd en gelezen bij de scripts van Tim.

Wat waren jouw grootste valkuilen in eerdere relaties?

De struggles die ik heb meegemaakt, is dat ik dikwijls verviel in dezelfde valkuil en die valkuil is dan willen pleasen en willen goed doen voor de man in kwestie. Zodat hij u kan zien staan en dat hij u ophemelt en u eigenlijk met van alles beloont: van afspraakjes tot naar de cinema gaan tot leuke trips doen, enzovoorts.

En elke keer verval je in datzelfde stramien waardoor je op den duur blijft vallen voor de voeten van diezelfde mannen. Je doet je pijn, je voelt je niet belangrijk genoeg, waardoor ik allerlei strategieën bedacht om toch maar die man bij mij te hebben. Maar dat is zoals trekken aan een dood paard.

Ik heb een aantal struggles meegemaakt, na de scheiding met de papa van mijn zoon, waarbij ik echt het Noorden kwijt was. Ik heb een enorme passionele liefde gekend, waarbij ik eigenlijk dikwijls mijzelf echt ben verloren, weet ik nu.

Daarbij heb je dan die tegenstand, dat je dan in het begin al voelde van: dat loopt hier niet gemakkelijk. Dus als ik die man ging zien, was ik altijd enorm blij, gelijk een jong veulen dat dartel in de wei stond te springen van: “ik ga hem zien en wat plezant!” En als we dan weer weg moesten gaan, toen ik vroeg van “wanneer zie ik je weer?”

Zegt hij: “Ik wil je eigenlijk nog maar gewoon één keer in de twee weken zien.”

En ik zo: “Excuseer?!”

Maar goed, ik heb daar dikwijls mee te maken gehad met echt een man waar ik een enorme passionele liefde mee had, maar ik voelde… Dat was gewoon een verslaving. Een relatie kan echt verslavend zijn.

Hoe ben je bij Mannengeheim terechtgekomen?

Ik kwam Mannengeheim volgens mij tegen via YouTube. Je gaat op zoek naar relaties, mannen in het algemeen, hoe gaan mannen om met vrouwen. En ik ging mij spiegelen, van: “oh ja, welke vrouw trekt hij aan?” En Tim kent het walhalla van hoe je met vrouwen moet omgaan en hoe die vrouw dan met mannen moet omgaan, en dat intrigeerde mij enorm.

Ik ben toen begonnen lezen. Ik heb echt zelf ook heel veel tips gegeven die ik van hem heb geleerd. Dat ik gewoon zei van: “Als je een probleem hebt met een man, of je weet niet hoe dat je moet communiceren: ga naar Mannengeheim.nl en kijk en lees verder.” En dan zeiden ze wel van: “Ja ze is zot” en “Waarom betaal jij daarvoor, om wat tips te krijgen?” Ik zeg:

“Omdat alle andere tips niet hebben gewerkt.”

“Je kan naar een psycholoog lopen, maar die mensen die…” Iedereen spreekt ook uit eigen ervaring. Tim doet dat ook, maar toch, dat is vanuit een neutraal opzicht vind ik.

Wat gebeurde er toen je de tips toe bent gaan passen in de praktijk?

En door de scripts te blijven lezen, ja wilde ik dat natuurlijk ook toepassen in het echt. En zo heb ik op een gegeven moment echt bepaalde keuzes moeten maken, en heb ik mensen gewoon aan de kant gezet. Er zijn er echt bij die ik volledig heb moeten blokkeren, dat vond ik zwaar. Of ik die zelfs via Facebook, via Messenger heb moeten blokkeren. Ja.

En dan heb ik gezegd van: “Nee, ik wil dat niet meer. Ik wil in de diepte gaan. En wie met mij in de diepte wil gaan, die mag…” Ja, dat is dan de man die je kan tegenkomen. En zo stelselmatig, maar dat vraagt tijd en geduld met uzelf. En door dat constant toe te passen en erin te blijven geloven. Want ik wist dat als ik voor een relatie wou gaan, dat ik effectief een relatie ging tegenkomen en dat ik dan moest stoppen met de rest.

En ik ben dan op een gegeven moment Mark tegengekomen en dan had ik zoiets van “yes!” Die zei ook van: “Ik weet dat jij een zware, gewoon een ***periode achter de rug hebt, maar ik ga heel duidelijk zijn.” En dat had ik dan waarschijnlijk nodig. Hij zei van: “Ik wil u voor de 100% en niet voor 90% en ook niet voor 99,5%. Ik wil u ook niet delen met niemand, ik wil u gewoon voor mij alleen.”

En ikke zo: “Dat is eigenlijk dat waar ik al zolang naar op zoek ben.” En eindelijk een man die dat ook zegt: “Dat is wat ik wil, wil jij dat ook ja of nee?” En ik zeg “ja.” Ik heb dat gewoon gedaan door echt de tips die ik kreeg toe te passen.

Kon je jezelf blijven terwijl je de tips toepaste?

Ik merkte dat ik mezelf kon blijven, omdat ik me elke keer op afstand kon afvragen van: “Oké, voelt dat goed voor mij als ik dat op die manier ga zeggen, ja of nee?” Ik ging altijd eerst bij mezelf eens even aftasten van: “Oké, voel ik me daar goed bij?”

Want ik ben uiteraard van Vlaanderen, ik ben uiteraard van Antwerpen. Je hebt Vlaamse vrouwen, je hebt Nederlandse vrouwen… Maar an sich de liefde en vriendschap leggen en kennismaken, gebeurt nog altijd op dezelfde manier.

Hoe voel je je nu in jouw relatie?

Ik voel me eigenlijk vooral enorm gewaardeerd, graag gezien door de ander, door Mark en ik heb veel meer rust. Ik kan eindelijk gewoon… Dat is thuiskomen. Ik kijk er altijd naar uit om naar huis te gaan. Gewoon om naar huis te gaan. Zelfs om te bellen van: “Hoe is het met u?” en “Wat gaan we doen?”, “Oh ik heb zin in dat, of ik heb zin in dat.”

Oké fijn, ik ben helemaal gelukkig. Dat is echt waar. Dat is niet naïef, dat is geen sprookjeshuwelijk.

Totaal niet. Dat voelt gewoon heel authentiek en ik denk dat ik voornamelijk naar dat stuk op zoek was.

Zou je nog iets mee willen geven aan de lezeressen van Mannengeheim?

Ja, als ik vrouwen nog iets kan meegeven, dan is het om te blijven geloven in zichzelf en te vertrekken vanuit het verlangen wat ze zelf graag willen hebben en willen bereiken. En daarin te blijven, dichtbij uw eigen, dichtbij uzelf, bij uw eigen waarden blijven staan. En zo toon je ook hoe je bent en zo gaat een man ook vallen voor u, als je volledig uzelf bent.