Kerstwens van Mannengeheim | All you need is love…

Dating- en Relatiecoach

Gepubliceerd op 25 december 2017 - Laatst gewijzigd op 26 september 2021

Terwijl ik dit schrijf, zit mijn moeder voor de TV te kijken naar de kerstspecial van “All you need is love”. Een tafereel wat zo oud is als mijn geheugen reikt.

Een enkele keer werd het opgenomen voor op eerste kerstdag, maar meestal werd het live bekeken.

Mijn ouderlijk huis had maar één televisietje.

Een televisie van schoenendoosformaat die ergens achter een kastdeur verstopt zat. Wanneer we dan televisie gingen kijken rolden we de bank – die voor dit doel door mijn vader van wieltjes was voorzien – naar de kast.

Dan ploften we alle 5 neer. Drie op de bank. Twee op een stoel ernaast. 5 soepkommetjes met paprika ribbelchips, een frisje voor ons en wijn voor mijn ouders.

Dan kwam Robert ten Brink in beeld. Met dramatische muziek op de achtergrond herenigde hij geliefden die vanwege uiteenlopende omstandigheden niet bij elkaar konden zijn tijdens kerst.

Het programma is zo zoet dat de vullingen uit je tanden springen.

Ik weet dat ik hier geen vrienden mee maak, maar ik vind het programma stom.

Toen ik jong was vond ik al dat gekus maar afschuwelijk en vies. Later vond ik het saai en tegenwoordig erger ik me aan een tv presentator die zich opwerpt als de held terwijl hij simpelweg de emoties van deze mensen gebruikt als doel om geld te verdienen voor hemzelf en zijn zender.

Maar goed… Dat schoenendoos tvtje was het enige wat we hadden en ik zat erbij. Maar alleen voor de soepkom met chips.

Hoe dan ook.

Het is een traditie. Een traditie die mijn moeder en zus tot op de dag van vandaag voortzetten. Mijn zus is wat groter, de tv is wat groter en tegenwoordig kunnen reclames doorgespoeld worden en mijn eeuwig met haar gewicht jojo-ende moeder heeft na wisselende diëten de chips afgezworen.

(De wijn is er nog, dat is onbespreekbaar en een brug te ver)

Dit jaar is mijn zus er niet bij. Ze heeft besloten zich voort te planten (jeej!) en brengt de avond alleen door met mijn kersverse nichtje en haar vriend.

Dus zit mijn moeder zonder haar voor de TV.

Maar weet je wie er wel zit?

Mijn vader.

Haar benen liggen op zijn schoot en hij masseert haar voeten terwijl ze samen naar het programma kijken. Mijn vader vindt de show net zo stom als ik, maar je zou het niet zeggen. Hij masseert de voeten van mijn moeder en kijkt vol plezier mee.

Waarom?

Het is niet omdat hij niks leukers kan bedenken.

Het is niet omdat hij moet.

Er is maar één reden.

Mijn moeder is zijn kommetje chips.

Ze zijn al 40 jaar – of misschien zelfs wel langer – bij elkaar. Ze hebben het niet makkelijk gehad. Ziekte, tegenslag, crisis en dan heb ik alleen nog maar over afgelopen jaar.

Mijn vader is een neuroot, een driftkikker, en één van de moeilijkste mensen in de omgang die ik ken. Mijn moeder is een vrije ziel, eigenwijs en blinkt niet altijd uit in redelijkheid. De combinatie lijkt in eerste oogopslag onmogelijk.

Maar toch.

Zelfs in tijden van crisis waren alle buurvrouwen jaloers op hun relatie.

Wanneer mijn vader vertrok naar het werk, namen we met zijn allen afscheid bij de deur. Hij vertrok niet zonder mijn moeder een kus te geven. Hij draagt haar op handen en wat mijn moeder ook wilde, ze kreeg het.

Bloemetjes, cadeautjes, hij reed ooit naar de andere kant van het land omdat mijn moeder een paar cowboylaarzen wilde hebben. Toen mijn moeder op een blauwe maandag motor wilde rijden zat hij weken achter de computer om de beste voor haar uit te zoeken. Hij haat kerstmarkten en druktes. Een week geleden reed hij met haar naar Duitsland om er één te bezoeken.

Hij zegt heel vaak gekscherend: “Wat je moeder wil, dat krijgt ze”.

Hij laat het klinken alsof het een grapje is. Maar stiekem heb ik het vermoeden dat het geen grapje is. Hij heeft nooit – ook niet in de mindere tijden – afgeweken van die regel.

En niet alleen met spullen. Ook met aandacht, tijd, massages, liefde, attent zijn en ga zo maar door. Hij maakt wel eens vergissingen, maar ik heb hem er nog nooit op kunnen betrappen dat hij het niet probeert.

Het is niet omdat hij dat altijd leuk vindt. Mijn moeder is zijn kommetje chips.

En met de kerst in aantocht wilde ik dat even met je delen. Soms krijg ik berichten van vrouwen die niet meer geloven in de ware liefde. Soms krijg ik berichten van vrouwen die mannen hebben opgegeven. Ze geloven niet dat er een goede relatie met een goede man mogelijk is.

Maar ik kan je garanderen.

Het kan wel.

De man die jou zal zien als een kommetje chips, is daar. Ik hoop dat hij nu kerst met je viert. Maar zo niet, dan weet ik zeker dat die man ergens is. Ik weet dat liefde bestaat. Ik kijk er nu naar.

“All you need is love” is een kutprogramma en Robert ten Brink is een kwal.

Maar…

In de titel kan ik me wel vinden.

Ik wens je een fijne kerst,

Tim

PS: Ik heb voor mezelf een racebaan gekocht zodat ik met mijn familie kan racen.

Mijn vader, zwager, broer en ikzelf zijn helemaal wild en fanatiek. Mannen blijven kinderen;)

Gerelateerde artikelen...

Artikel door:

Tim Veninga

Dating en relatie expert Tim Veninga verwierf zijn status als absolute nummer één expert op het gebied van liefde en relaties met optredens in onder andere: AD, Telegraaf, Vrouw, SBS6, NOS, Parool, Geenstijl, Grazia, Cosmopolitan, AT5, TPO, Blendle, Radio 538, 3FM, FunX, Radio 1, Universiteit van Amsterdam, Rijksuniversiteit Groningen, Radboud Universiteit Nijmegen en Hogeschool Inholland.

Sinds 2008 sprak hij als datingcoach duizenden mannen over hun liefdesleven en op Mannengeheim schrijft hij artikelen voor vrouwen die mannen beter willen begrijpen.

3 Reacties

  • Hai Tim,

    Ik vind al je blogs leuk, maar wat heb ik hierom gelachen! Vooral het ‘Mijn moeder is zijn kommetje chips’ gedeelte. 😂😂
    Zo lief ook de foto van hun samen, er spreekt zoveel liefde uit en ik hoop dat je moeder nog vele jaren je vaders ‘kommetje chips’ mag zijn!

    Groetjes Esra

  • Louise de Vries schreef:

    Wat een grappig verhaal en mooi ook. Romantisch zoals veel vrouwen dat zo graag willen hebben.
    Mijn nieuwe liefde waar van ik dacht dat het wel goed zat. Vertelt me tussen neus en lippen door dat hij kerst viert met zijn ex-vrouw en hun volwassen kinderen. Zij is zijn kommetje chips. Niet ik

  • Marjan schreef:

    Wat een ontroerend lief verhaal. Ja, ik ben zo’n gevoelige muts die een traan laat bij zoveel liefde.

    Dit jaar, na 10jr alleen te zijn geweest (tel daarbij de 10jr van mijn huwelijk met een narcist, dus totaal 20jr) en mijn vriend 2jr na het overlijden van zijn vrouw zijn mijn vriend en ik elkaars kommetje chips.

    We voelen elkaar aan, genieten samen van Robert ten Brink, ik weet het…… zo fout. Nu kan ik kijken met tranen van herkenning en voel ik de liefde, de afgelopen jaren keek ik niet, jaloers om de liefde die er af spatte.

    Gisteravond bij hem thuis samen de kerstboom opgezet, de ultieme relatietest die we lachend hebben doorstaan met gesneuvelde kerstballen toe. Gearmd met de honden en de kat naast ons elkaars kommetje chips zijn ♡

    Fijne kerst en een liefdevol 2019♡♡♡

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >
    Dankjewel voor het delen. Volg Mannengeheim ook op Facebook & YouTube.   Tip: Download ook gratis "Het Mannengeheim" als je dat nog niet hebt gelezen.

    Send this to a friend