In dit artikel leer je:
- Hoe je relatieproblemen oplost als je partner asperger heeft of licht autistisch is. Wat het hebben van een partner met een autismespectrumstoornis betekent voor je relatie.
- Wat je kan doen als je merkt dat je partner je niet goed begrijpt, wanneer je hem uitlegt hoe jij je voelt.
- Hoe je voorkomt dat de frustratie tussen jullie steeds groter wordt.
- Wat je moet doen als hij niet lief voor je is, of nooit attente dingen doet. Mijn geheime trucje om dit in een middag op te lossen.
- De ultieme vraag om jezelf te stellen, of je nou een jaar of tien jaar een partner met asperger hebt.
Voordat je verder leest, bekijk eerst onderstaande video:
Een partner met asperger en een relatie zonder problemen
Er wordt niet zo veel over gesproken, maar het komt vaker voor dan je denkt:
Ongeveer 0,7% van de bevolking heeft een autismespectrumstoornis.
En de meeste partners van mensen met een dergelijke stoornis hebben het zwaarder dan gemiddeld.
Dat merk ik terug in de reacties die ik krijg van vrouwen over dit onderwerp.
Ze verbazen zich over hun partner, die ze nauwelijks begrijpen. Ze weten niet goed hoe ze met iemand om moeten gaan die hen niet goed begrijpt. En hen niet altijd geeft wat ze nodig hebben.
Ik heb veel ervaring met mannen die autistisch zijn of asperger hebben
Ik coach veel mannen om te leren hoe ze met vrouwen moeten omgaan. Een groot gedeelte daarvan heeft een autistische stoornis. Juist deze kwetsbare groep heeft moeilijkheden om een vriendin te vinden. Ik help ze vaak een stap op weg.
Maar zodra ze een relatie krijgen met een vrouw, houdt mijn coaching meestal op. In dat geval hebben ze hulp nodig van haar of van anderen om er zo goed mogelijk uit te komen.
Dat is niet altijd makkelijk.
Om ervoor te zorgen dat dit zo goed mogelijk gaat en jij kan afmaken wat ik ben begonnen, vind je hieronder mijn tips voor als je partner asperger heeft.
Tip 1: Iemand met asperger heeft ook behoefte aan liefde
Allereerst wil ik een belangrijk misverstand uit de wereld helpen.
Als ik een e-mail krijg van een vrouw die al langere tijd een relatie heeft met een man die autistisch is of asperger heeft, dan zit die vaak vol oordelen.
Mensen mailen mij als ze in de problemen zitten, niet voordat deze zijn ontstaan. Daarom hoor ik vaak schrijnende verhalen.
Zo moet ik denken aan Joyce. “Mijn man heeft asperger”, schrijft ze. Ze was al vijftien jaar getrouwd met iemand, die pas onlangs gediagnosticeerd was.
Waarom aspergers je gek kunnen maken en eenzaam kunnen laten voelen in een relatie
In de loop van de relatie was Joyce meer en meer ontregeld geraakt. Dit kwam door de specifieke problemen die regelmatig omgaan met iemand die asperger heeft met zich mee brengt.
Allereerst vertelde ze me over het onbegrip wat ze van haar partner kreeg. Het gebrek aan een emotioneel klankbord.
En daarna volgde haar prangende stellingname:
“Het is net alsof hij niet van mij houdt.”
In de loop der jaren was ze steeds meer ontmoedigd geraakt, en begon ze zich steeds meer afgewezen en eenzaam te voelen.
In tegenstelling tot een foute man doet iemand met asperger dit absoluut niet expres… Hij zal het vaak niet eens merken. Maar de gevolgen zijn hetzelfde.
Het kan soms dus lijken alsof hij geen gevoel heeft, of dat hij een wrede man is.
Langzamerhand begon Joyce te overwegen dat dit ook het geval was in haar relatie. En ze vroeg mij om advies.
Ik vertelde Joyce dat mannen met asperger of autisme wel degelijk in staat zijn tot liefde
Hun brein werkt alleen anders. Ze hebben een syndroom dat ervoor zorgt dat de wereld die zij ervaren, heel anders is dan de onze.
Het gevolg is dat er continu een clash plaatsvindt tussen jouw realiteit en die van de persoon met asperger.
Maar omdat het probleem juist is dat iemand met asperger niet oppikt dat hij anders is, zal hij vaak voet bij stuk houden. Hij denkt dat hij volkomen normaal is, en er is niets wat hem op andere gedachten kan brengen.
Natuurlijk zorgt dit vroeg of laat voor onzekerheid aan jouw kant, en voor problemen in jullie relatie.
Soms denken vrouwen dat mannen met asperger bindingsangst hebben en dat ze daarom zo bot kunnen reageren…
Maar er zijn duidelijke verschillen tussen bindingsangst en asperger:
Bij asperger heeft je partner er vaak helemaal geen zicht op. Hij heeft niet door dat hij zich anders gedraagt dan de rest van de wereld.
Natuurlijk heeft iemand met asperger ook liefde nodig
De manier waarop hij liefde ervaart, is net zoals zoveel dingen, anders dan bij de meeste mensen. Waardoor hij moeite heeft om zich met jou te verbinden zoals je dat gewend bent.
Het kan dus lijken dat je geen contact krijgt als het over liefde gaat.
Concluderen dat hij geen liefde voelt, is dan een makkelijke stap. Maar de realiteit is een stukje complexer.
Hij heeft zoveel moeite met het uiten van gevoelens en het begrijpen van de gevoelens van anderen, dat de kans klein is dat je hier een goed gesprek over kan voeren.
In plaats daarvan is hij heel fysiek ingesteld. Dat is 1 van de manieren waarop je kan merken dat hij veel van je houdt:
Als hij de warmte van je lichaam opzoekt.
Jullie zijn volwassenen in een asperger relatie – dus jullie ervaren de wereld verschillend
Waar normaal gesproken je over problemen kan praten in de relatie, is dat met iemand die asperger heeft een stuk lastiger.
Er zit een gat in perceptie tussen jou en hem. En jullie zullen het 1 en ander moeten doen om dit te overbruggen.
Als je dit namelijk niet doet, zal je merken dat het een heel frustrerende aangelegenheid wordt om een asperger relatie te hebben.
Want:
Tip 2: Iemand met asperger heeft een blinde vlek voor wat jij belangrijk vindt
Asperger maakt deel uit van de stoornissen in het autismespectrum. Laten we eens kijken naar een aantal kenmerken van iemand met asperger:
- Tekortkomingen op sociaal vlak.
Waardoor communiceren moeizaam wordt. Dit is precies de reden waarom het beter is om relatieproblemen te voorkomen, dan te genezen. De kans dat je hem kan uitleggen waar het mis gaat als het al is gebeurd, is heel klein.
- Een preoccupatie (obsessie).
Vaak met een verzameling, vaardigheid, of een denkbeeldige wereld waar hij de volledige controle over heeft. Sommige mensen met asperger zijn heel specialistisch, of heel goed in wat ze doen.
Ik ken bijvoorbeeld een man die een briljante musicus is, puur doordat hij compleet geobsedeerd kan oefenen.
- Inflexibel als het aankomt op het loslaten van gedrag.
Soms vertoont de persoon met asperger tics, gedragingen die niet toepasselijk zijn voor de situatie waar hij op dat moment in zit.
- Mensen met asperger hebben geen leerachterstand.
Dat is in tegenstelling tot andere stoornissen. De mannen op het autismespectrum waarmee ik gewerkt heb in mijn coachingspraktijk zijn over het algemeen slimmer dan gemiddeld.
- Asperger lijdt tot beperkingen in het dagelijks leven. Op sociaal vlak, of qua werk. Kijk hier wat je kan doen als werkloosheid of geldproblemen voor scheuren in jullie relatie zorgen.
Ik denk dat je nu wel begrijpt dat het relatief vanzelfsprekend is dat iemand met asperger moeite heeft met communiceren. Waardoor er na verloop van tijd problemen optreden in de relatie.
Voor meer informatie over de kenmerken van Asperger, is deze site een goed begin.
Het voornaamste probleem in relaties met iemand met asperger
Hij zal niet begrijpen wat je nodig hebt:
Omdat hij heel rationeel is ingesteld en zijn liefde vooral fysiek ervaart, zal hij het niet begrijpen als jij emotionele zaken nodig hebt.
Emotionele wederkerigheid ontbreekt vaak.
Dus als je attente dingen voor hem doet of zorgzaam voor hem bent, hoef je dit niet terug te verwachten. Attent gedrag is niet iets wat hij van nature begrijpt.
Hierdoor hebben ze weinig begrip voor wat je nodig hebt.
De kans dat hij bijvoorbeeld een kaartje stuurt met Valentijn, is niet zo groot. Net zoals een kopje koffie zetten, of even naar je luisteren als je terug komt van je werk.
Ze denken:
“Ze weet toch dat ik van haar hou? Waarom zou ik dat dan moeten laten zien?”
Die blinde vlek, maakt dat het lastig communiceren wordt. Daar komen nog een aantal problemen bij.
Tip: Lees dit artikel voor meer tips om relatieproblemen door communicatie op te lossen.
Hij beseft niet dat hij je niet begrijpt
Ik noemde zijn gebrek aan empathie niet voor niets een blinde vlek:
Hij is zich er niet van bewust dat hij anders met mensen omgaat dan anderen.
Net zoals dat een blinde zich niet constant beseft dat hij niet kan zien, beseft iemand met asperger niet dat hij niet zo kan voelen als anderen.
Hij leeft gewoon zijn leven. De enige momenten wanneer hij er attent op wordt gemaakt, is als er een conflictsituatie ontstaat.
Stel dat jij bijvoorbeeld erg boos op hem wordt…
Het kan zijn dat hij dan voor het eerst echt begrijpt dat hij je pijn heeft gedaan. Terwijl een normaal iemand dat al veel eerder had gemerkt.
Het is dus zaak om manieren te vinden om hem duidelijk te maken dat het niet de goede kant op gaat.
Zonder dat je hoeft te ontploffen.
Hij is inflexibel
Mensen met asperger hebben vaak laag op laag aan obsessief gedrag. Soms zijn dit vergaande obsessies, in andere gevallen zijn het structuren waar ze zich religieus aan houden.
Daarnaast zijn veel aspergers overgevoelig voor prikkels.
Een meisje met autisme dat ik kende ging in een drukke ruimte vaak met haar vingers in haar oren zitten. Dit zag er natuurlijk niet uit, maar dit had ze niet door. Het enige wat telde was om de prikkels buiten te sluiten.
Hij kan dus behoorlijk in de stress schieten als dingen niet gaan zoals hij wil.
Hij zal dus moeite doen om ervoor te zorgen dat alles weer normaal wordt. Bovendien kan hij ronduit bot reageren als hij te maken heeft met indringers in zijn wereld.
Hoe je hier het beste mee omgaat, leg ik je uit in tip 4.
Hij wil vaak zijn gelijk halen
Doordat iemand met asperger vooral rationeel is ingesteld en daarnaast geniet van aanraking maar minder van emotie, zal hij niet zo goed zijn in het uitpraten van ruzies.
Stel dat je bijvoorbeeld ruzie met hem krijgt. Hij zal rationeel begrijpen dat er iets niet in de haak is…
Maar empathisch zal hij niet met je mee kunnen. Er is voor hem emotioneel gezien niet echt een probleem – tot het moment waarop hij je niet meer mag aanraken.
Hij wordt dan voor de verleiding gesteld om je het idee te geven dat hij begrijpt waar je het over hebt.
Hij kan best gemeen uit de hoek komen, en proberen je te manipuleren.
Of hij kan juist een zachte aanpak proberen. Maar wat hij ook doet, hij zal ervoor proberen te zorgen dat je rustig wordt.
In zijn hoofd is het probleem dan opgelost – terwijl jouw emoties misschien helemaal niet zijn uitgeraasd.
Als je een relatie hebt met iemand die heel bot kan zijn en je zelden gelijk geeft, of net zo lang op je inpraat totdat je het opgeeft, kan dit ontzettend vermoeiend zijn.
De meeste vrouwen die mij e-mails sturen over hoe vervelend hun relatie is, hebben dit jarenlang mee gemaakt.
Daarom volgen er later in dit artikel tips om deze problemen zoveel mogelijk te voorkomen.
Tip 3: Maak afspraken met hem
Omdat een asperger moeite heeft met emotionele wederkerigheid, en niet altijd even attent zal zijn, is het belangrijk dat jij goed nadenkt over wat jou gelukkig maakt.
Maak een lijstje met dingen die jij graag van hem wilt. Als jij weet wat jou gelukkig maakt, kan je naar de volgende stap.
Pas dit trucje toe – voor je eigen geluk
Doordat mensen met asperger meestal vrij rationeel zijn ingesteld, is dit een heel makkelijk trucje om toe te passen.
Ga met hem zitten. Leg hem kort uit dat je het fijn vindt als je de volgende dingen met hem doet:
- Dat hij je, als je thuiskomt van je werk, vraagt hoe je dag was. En hier tien minuten met je over praat, al dan niet met thee. Het is belangrijk dat je het zo specifiek maakt, omdat hij het anders mogelijk niet begrijpt.
- Een lijstje met data waarop hij een bosje bloemen voor je meebrengt, of iets anders attent doet. Hij begrijpt anders simpelweg niet wanneer dit hoort. Zeg hem erbij hoeveel plezier jou dat geeft, dan wil hij dat vanzelf doen.
Je zal hem als het ware moeten opleiden om attent te zijn. Dit is iets wat tegennatuurlijk voor hem is.
Maar zoals mijn mentor vroeger altijd zei:
Dus wanneer je het hem rationeel brengt, als een lijstje van afspraken, dan zal hij je zeker begrijpen.
En het past bij zijn obsessieve en recht-toe-recht-aan aard om zich eraan te houden.
Tip 4: Besef dat hij rust nodig heeft
De meeste mannen zoeken dingen in een relatie waar de meeste vrouwen zich niet bewust van zijn.
1 van de belangrijkste dingen verdient wat extra aandacht in dit artikel.
Namelijk:
Rust. Dit is voor iemand met asperger ontzettend belangrijk.
Het is de meest gehoorde klacht van mannen die in een relatie zitten.
De meeste oud-klanten die ik spreek en die klagen over hun relatie, zijn van mening dat ze te weinig rust krijgen.
En deze mensen hebben meestal niet eens asperger.
Hoe dat komt?
Waarom vrouwen moeten praten
Vrouwen hebben hele andere behoeftes als het aankomt op het verwerken van emoties. Dit is 1 van de vlakken waarop mannen en vrouwen enorm verschillen. Waardoor mannen je vaak niet zullen begrijpen.
Vrouwen hebben een veel sterker taalgevoel. Het is beter ontwikkeld, en jullie kunnen het gebruiken om stoom af te blazen. Vergeleken met jullie voelen wij ons vaak ontzettende holbewoners.
Als jij je dus gestrest voelt, vind je het fijn om even met je vriendinnen of met je partner te praten over wat je dwars zit. Als je kijkt wat er dan gebeurt met het stressniveau van een vrouw, gaat dat meestal omlaag.
Maar bij een man is dit precies andersom…
Praten over zijn emoties brengt zijn stressniveau vaak omhoog. Hoe dit precies zit, leg ik je zo uit. Maar het is dus tegenovergesteld van hoe vrouwen het doen – en wat vrouwen nodig hebben.
In plaats van een goed theekransje met hun vrienden, hebben mannen veel liever even rust zodat ze hun emoties kunnen verwerken.
Dat betekent dat elke man een paar uur per dag nodig heeft om op zichzelf te zijn. Waarin hij even niets hoeft, en zich alleen even kan focussen op iets voor zichzelf.
Als hij dat momentje heeft, zul je zien dat hij daar een stuk gelukkiger van wordt.
Waarom de behoefte aan rust van de gemiddelde man niets is vergeleken bij die van de asperger
Een gewone man is al niet gewend om over zijn gevoelens te praten. Waardoor hij ronduit afstandelijk over kan komen. Of er misverstanden kunnen ontstaan tussen jullie.
De reden waarom hij er niet van houdt om over zijn emoties te praten, is dat het hem ten eerste van nature al zwaar valt.
Ten tweede wordt het hem sociaal en maatschappelijk gezien afgeleerd. Mannen leren als ze jong zijn dat over emoties praten hen niet in dank wordt afgenomen.
Daar komt bij dat als een man over zijn emoties praat, zijn stressniveau toeneemt. En uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat een man die gestrest is, minder empathie heeft.
Dit geldt in tegenstelling tot vrouwen, die juist empathischer worden van heftige emoties.
Een man met asperger is sneller gestrest dan normaal
Kleine inbreuken op zijn routine kunnen hem van zijn apropos brengen.
Dat betekent dat zijn natuurlijke aanleg om niet al te empathisch zijn, verder om zeep wordt geholpen als hij heftige emoties ervaart.
Daarom is het voor iemand met asperger extra belangrijk om elke dag een rustpunt te hebben.
Een moment waarop hij dan even helemaal met rust wordt gelaten, en niet over emoties hoeft te praten.
Dat is zijn veilige plek, waar hij zelf even helemaal tot rust kan komen.
Door hem rust te geven maak je de kans op conflicten kleiner
In tegenstelling tot wat er vaak wordt beweerd, wordt het makkelijker om problemen op te lossen als je man genoeg rust krijgt.
Zeker als hij asperger heeft, is het alleen maar goed om het bij een rationele discussie te houden en de spanning niet verder op te drijven.
Dat betekent dat als jouw emoties hoog oplopen, je moeite zal moeten doen om ze binnen de perken te houden.
Ik weet dat dit geen fijne gedachte is, en dat je liever een man hebt die je rots in de branding kan zijn.
Iemand met asperger is niet iemand die je begrijpt. Hij kan je wel wat rationeel tegenwicht bieden, maar daar is alles mee gezegd.
Tip 5: Realiseer je dat aangeraakt worden voor hem heel belangrijk is
Zoals ik je net al uitlegde, zijn de meeste aspergers vrij rationeel ingesteld.
Daarnaast hebben ze minder goed begrip van emoties.
Maar wat wel heel belangrijk voor hem is, is aanraking.
Aanraking is de voornaamste manier waarop hij affectie ervaart
Denk hierbij niet alleen aan seks (hoewel dat een groot onderdeel is).
Het aanraken van een dergelijke man zorgt ervoor dat hij zich fijn voelt. Een gebrek aan aanraking zorgt dat hij zich heel ongemakkelijk voelt, en geen idee heeft waar hij staat.
Stel dat jullie over iets moeilijks praten, en er is weinig aanraking tussen jullie. Hij kan zich dan onbewust heel afgewezen voelen, en steeds meer in de stress schieten.
Dit maakt het heel moeilijk om samen uit je problemen te komen, omdat hij meer en meer weerstand zal vertonen.
Als je ditzelfde gesprek voert terwijl je hem aanraakt of dicht naast elkaar zit, dan zorgt dit ervoor dat hij wel genoeg contact met je blijft maken om het goed te volgen.
En daarmee neemt de kans toe dat jullie samen het probleem kunnen oplossen.
Meer weten over relatieproblemen door (geen) seks? Check dit artikel.
Hoe je veel problemen kan voorkomen
Je zal hem bij alle tips die ik je in dit artikel geef “on board” moeten krijgen. Dat betekent dat bij hem de bereidheid moet ontstaan om uit zijn comfort zone te stappen, en dingen te doen die hij nooit uit zichzelf zou doen.
Ik leg mensen altijd uit dat de beste manier is om iemand zo ver te krijgen, die persoon te geven wat hij graag wil hebben.
Met je vuist op tafel slaan, dreigen of iemand straffen werkt meestal niet.
In plaats daarvan kan je er beter voor zorgen dat je iets geeft wat die persoon graag wil hebben…
Zodat je “goodwill” bij de ander toe neemt. En hij bereid raakt om zich aan je aan te passen.
Wanneer jij je partner met asperger constant verleidt, zorg je ervoor dat je een vruchtbare basis legt waarop hij wat vaker uit zijn comfort zone kan stappen.
Dat hij dingen kan proberen die hij lastig vindt, maar waarvan hij wel weet dat jij ze erg prettig vindt. Zo creëren jullie dus een win-win situatie.
Tip 6: Leg hem uit dat je wat voelt
Zoals ik je al heb uitgelegd, heeft een man met asperger weinig begrip van emoties. Daar komt bij, dat hij weinig begrijpt van lichaamstaal. Zowel bij zichzelf, als bij anderen.
Hij weet niet hoe hij lichaamstaal moet interpreteren. Maar ook niet hoe hij het zelf kan gebruiken om te laten zien hoe hij zich voelt.
Als je dus een gesprek met hem wilt voeren over je emoties, is het belangrijk dat je het hem stapsgewijs uitlegt.
In zo min mogelijk beladen woorden leg je hem zo rationeel als je kan uit wat je voelt, hoe het komt en of er een actie van zijn kant vereist is.
Laat je verwachtingen van de begripvolle man los
Elke vrouw wil een man die haar begrijpt. Die met haar mee kan in haar ervaring, en haar wil bijstaan in tijden dat het moeilijk is.
Maar als je partner asperger heeft, is de kans dat dit lukt heel erg klein.
“Normale” mannen vinden het al moeilijk om aan deze verwachting te voldoen.
Laat staan een man die moeite heeft met het lezen en uiten van emoties.
Wat hij wel kan leren, is om in tijden dat je het emotioneel moeilijk hebt, je zo goed mogelijk bij te staan.
Help hem jouw emotionele behoeftes te leren
Leer hem bijvoorbeeld dat:
- Je het fijn vindt als hij je even vasthoudt.
- Hij een kopje thee voor je zet.
- Hij even rustig naar je luistert en verder niets hoeft te doen.
Als je hem kan leren om op de juiste momenten begrip te tonen en naar je te luisteren, zorg je voor een betere relatie.
Hij kan nog steeds niet mee in je emotionele belevingswereld, maar je helpt hem in ieder geval om jou te steunen waar nodig.
Maak hem stapsgewijs duidelijk wat je van hem verwacht
Als je iets van hem nodig hebt, zul je ervan uit moeten gaan dat hij dit niet aan kan voelen. Er boos op worden heeft geen enkele zin.
Ik raad mannen altijd aan om hun vriendin te vragen wat ze van hem verwacht. En wel zo specifiek mogelijk.
De reden hiervoor is dat de meeste mannen prima bereid zijn om hun vriendin te helpen als ze emotioneel is. Ook een man met asperger.
Maar vaak weten we simpelweg niet wat we moeten doen, en hoe we ons moeten gedragen. En voor een man met asperger is dat dubbel zo erg.
Als je dus een relatie met iemand hebt die in die situatie zit, probeer dan zo duidelijk mogelijk te zijn. Zodat jullie allebei voor zo min mogelijk verassingen komen te staan.
Tip 7: Stel jezelf de volgende vraag
Je hebt dit artikel niet voor niets opgezocht.
Ik ga ervan uit dat je er net achter bent dat je een man hebt die asperger heeft, of dat je net te maken hebt gekregen met stevige relatieproblemen.
Als je een tijdje mijn bovenstaande tips hebt uitgevoerd, wil ik je aanraden om jezelf de volgende vraag te stellen:
“Maakt deze man mij gelukkig?”
Je kan nog zo veel van iemand houden. Maar als je merkt dat hij niet in staat is om je te geven wat je nodig hebt, is het soms zinvol om er een punt achter te zetten.
Het is absoluut geen schande om voor geluk te kiezen
Het kan zijn dat je simpelweg niet goed genoeg overweg kan met zijn beperkingen, om een relatie duurzaam te maken.
En je kan nog zo verliefd op hem zijn, maar als hij je stelselmatig ongelukkig maakt kan ik je verzekeren dat je een rotleven houdt als je met hem om blijft gaan.
Het is geen schande om de relatie dan te beëindigen.
Dus ook al ben je jaren getrouwd met iemand die het syndroom van asperger heeft…
Wees niet bang om kritisch te zijn, en na te denken of je diezelfde keuze wilt blijven maken. Want aan het eind van de dag vind ik het belangrijk dat jij gelukkig bent. Met wie dat dan ook is.
En het is helemaal niet gezegd dat dit niet kan met iemand die asperger of autisme heeft…
Maar de ene vrouw zal hier beter mee om kunnen gaan dan de andere. Als je het een tijdje geprobeerd hebt, kan je pas echt weten tot welke categorie jij behoort.
Zo. Nu weet je hoe je moet omgaan met een partner die asperger heeft
Ik wens je veel succes met het oplossen van je relatieproblemen.
En wees niet bang om me een vraag in de reacties te stellen, als je verdere hulp nodig hebt.
Verder wil ik je erop wijzen dat het hebben van een relatie met iemand die wat moeilijkheden heeft, net zo leuk kan zijn als iemand die dat niet heeft.
Ik wil je vooral leren om ervan te genieten. En ik kan je bijsturen waar nodig.
Wil je weten hoe je een man met asperger compleet verliefd op je kan maken?
Laat dan hieronder je e-mailadres achter.
Ik stuur je dan het Mannengeheim toe, wat je helpt om iedere man verliefd op je te maken. Ook als hij autisme of asperger heeft.
Veel geluk in de liefde gewenst,
Tim.
Ben benieuwd of je ook ervaringen hebt met relatieproblemen bij vrouwen met Asperger, en of je daar ook tips/ideeën over hebt?
Ook ik ben erg nieuwsgierig naar ervaringen en tips wanneer de vrouw degene is met Asperger.
Hoi Tim,
Ik heb nu een aantal keren met een jongen een date gehad die pdd-nos en een verstandelijke beperking heeft (IQ 70, mijn IQ is >100). Ik zou graag een relatie met hem aan willen gaan, het ene moment geeft hij aan dit ook te willen en het andere moment wil hij het toch bij vriendschap houden. Hij geeft aan dat hij twijfelt en bang is maar ook dat hij mij niet kan uitleggen wat er in zijn hoofd afspeelt. Ik wil hem graag het vertrouwen geven, dat hij op mij kan bouwen. Heb jij misschien tips hoe ik hier mee om kan gaan? Alvast bedankt voor je hulp.
Hi Mandy,
Ik weet eerlijk gezegd helemaal niks hier vanaf. Ik weet zelf niet eens of je – wettelijk gezien – een relatie mag hebben met iemand die een verstandelijke beperking heeft. Misschien is het goed als je het er eens over hebt met zijn zorgverleners. Zij kunnen je vast verder helpen.
Beste Tim,
Ik heb al een aantal jaar een relatie met iemand
met Asperger. Ik hou heel erg veel van hem en laat dit ook
vaak genoeg merken,maar ik voel me soms heel eenzaam in de relatie.
Mijn vriend heeft heel veel zijn eigen tijd en rust nodig
vaak zit die in de avond achter zijn pc of spelletjes te spelen
(heeft die rust nodig)
Uit zichzelf een bloemetje meenemen of laten merken dat die van me houdt
met de kleine dingetjes laat die niet echt blijken.
Zelfs als ik het meerdere keren duidelijk heb aangegeven wat ik mis
veranderd er weinig.
Ook heb ik slechte band met mijn schoonmoeder(die veel problemen heeft veroorzaakt)
Hij loopt vaak weg voor moeilijke dingen of conflicten en ik heb vaak
het gevoel dat hij de makkelijkste weg kiest om geen conflicten te krijgen.
Hij heeft een nogal een dominante moeder die ook ons huwelijk heeft afgekraakt
claimde hem altijd heel erg en als hij eens niet kon komen op verplichte data,s gaat ze tekeer.
Desondanks voel ik me soms achtergesteld in veel dingen,het lijkt soms wel
of die altijd partij kiest voor zijn familie.
Ik hou van je zeggen uit zichzelf komt ook niet veel voor
ik voel me soms niet echt belangrijk of dat ik er niet toe doe.
Een beetje energie in de relatie stoppen of eens een leuk uitje regelen
uit zichzelf zit er ook niet in.
Ook bij andere mensen speelt hij vaak een rol(sociaal zijn)
maar vaak als die dan thuiskomt en moe is 3 keer raden op wie
hij afreageert.. juist ik dus.
Hetzelfde als grenzen aangeven of gewoon nee zeggen is voor hem erg moeilijk.
Ik vind het jammer dat er in de relatie zo weinig romantiek en affectie is.
daarnaast is praten over emoties of problemen ook erg moeilijk.
Hij heeft ook weinig geduld of is snel op zijn teentjes getrapt.
Vaak hebben we toch wel ruzie,en ik krijg daar vaak de schuld van
terwijl niet alles aan mij ligt.
Ik ontplof dan op een duur.
Hoe kun je het beste hiermee om gaan?
Ik ben ook heel anders dan mijn vriend open,spontaan en gevoelig/zorgzaam
en tegenpolen trekken elkaar aan,maar het zorgt soms ook voor veel problemen.
Alvast bedankt,
Groeten Leondra
Hi Leondra
Ik herken n het gevoel Ik heb nu 8 maanden een relatie en ik vermoed dat hij Asperger heeft (hij heeft het er nooit over gehad, maar gedrag en feedback van vrienden/kennissen van hem lijken te stroken).
wat ik gemerkt hebt is dat hij inderdaad heel snel moe is (bv. als hij thuis komt van het werk), en dan echt een tijdje rust nodig heeft. Maar zoals Tim in zijn blog zegt vindt hij het wel superbelangrijk dat ik hem aanraak. Als ik mij afsluit van hem, merk ik dat hij meteen wel contact zoekt bij mij. wij hebben het voordeel dat we dezelfde passie hebben, dus is dat geen probleem (al kan hij er uren over praten, terwijl ik soms over iets anders wil praten) 😉
Omdat hij niet aanvoelt wat ik wil ben ik gestart met gewoon op het moment te zeggen wat ik wil. Zou je mij een knuffel willen geven, of ik heb last van mijn rug, zou je we willen masseren,… dat werkt wel (al doe ik dat natuurlijk niet als hij met zijn passie bezig is, alhoewel dat op de juiste manier geplaatst mij ook nog lukt bv. hij was bezig en had ervoor koffie gemaakt, ik vroeg hem om zo lief te willen zijn om mij koffie te halen. eerst was het antwoord nee, maar nog eens vragen en zeggen dat ik het zo lief van hem zou vinden werkte dan wel).
Als ik jouw verhaal lees gaat het er vooral om wat je zelf wilt. Als de relatie je zo uitput dat je er niets uit terug krijgt dan moet je volgens mij de relatie stoppen. Soms kan het ook als je echt van iemand houdt beter zijn om hem los te laten.
Ik ben vooralsnog gelukkig met hem, en hij brengt mij juist heel veel in de relatie. Hij is erg belezen en intelligent, en omdat hij mij triggert in mijn (verlatings)angsten door zijn gedrag, ben ik ook heel erg persoonlijk aan het groeien. En om eerlijk te zijn ervaar ik meer intimiteit bij hem dan in mijn twee vorige relaties. Hij wilt altijd heel graag dicht bij mij zitten terwijl mijn vorige vriend juist aan de andere kant van de bank ging zitten. Als we samen voor TV zitten en ik kijk naar hem, geeft hij mij een kusje en een arm om mijn schouders.
Als ik een probleem heb is hij bereid naar mij te luisteren, je moet het alleen zo inplannen dat hij er open voor staat. Als ik huil neemt hij mijn hoofd tussen zijn handen om mij te troosten. Hij heeft natuurlijk denk ik veel gedraag aangeleerd al, dus voor mij een duidelijk teken dat het kan als je er maar genoeg geduld voor hebt, het met liefde doet en ook jouw liefde blijft tonen.
Ja, hij heeft zijn tekortkomingen (gaat bv. nooit zelf initiatief nemen om samen te gaan eten, of zegt niet dat hij van me houdt, of geeft me nooit een complimentje of zo). De vraag is wat jij belangrijk vindt in een relatie. Als het belangrijk voor je is om complimentjes te krijgen en constant bevestigd te worden, dan moet je er mee stoppen.
Wat een ontroerend verhaal. Ook heel herkenbaar.
Als de wederzijdse Liefde er is en Veel geduld en begrip lukt het vaak wel.
Onze maatschappij eist zoveel van de mens en geeft zoveel onrust dat het voor mensen moeilijk kan zijn om een relatie liefdevol in stand te houden.
M.i. heeft het internet niet alleen zegen gebracht maar ook veel extra problemen in de menselijke relaties.
Hey Tim,
Mijn ondertussen ex-vriend met asperger had inderdaad een gebrek aan empathie maar daar kwam ook nog eens bij dat aangeven wat ik nodig had (op een respectvolle manier) resulteerde in boosheid bij hem omdat hij het altijd persoonlijk opvatte (als kritiek). Dan durf je dus op een gegeven moment echt niets meer aan te geven hoor. Want hij wist de erop volgende gesprekken altijd zo te draaien dat ik de idioot was dat ik dat uberhaupt durfde te zeggen/vragen.
Daar komt ook nog eens bij dat alle lichamelijk contact geïnitieerd moest worden door mij. Als ik niet dichtbij kwam zitten gebeurde er doodleuk niks.
Maar het allervreemdste vind ik nog wel dat de hij de eerste maanden van de relatie het allemaal wel kon, het aanraken en initiëren en niet overdreven boos worden over niks.
Feit is, er is meer energie dat je in zo iemand moet steken dan dat je er voor terug krijgt. En hoe goed je er ook als partner mee om gaat het zal je op een gegeven moment op gaan breken. Want water bij de wijn kennen ze niet.
Gr. Petra
Heeft het zin als ik mijn partner (met diagnose Asperger) dit artikel laat lezen zodat hij er iets meer van begrijpt, of werkt dat juist averechts?. Hij beweert dat alle problemen in onze relatie (van 25 jaar) aan mij liggen….
Sinds ruim een jaar heb ik een relatie met een man met Asperger. Ik heb deze website bezocht, niet omdat ik een relatieprobleem heb. Maar om zo veel mogelijk te weten te komen over mannen én Asperger. Dingen die ik wellicht nog niet weet.
Tim, wat jij schrijft is voor mij herkenbaar. Mijn vriend is op latere leeftijd erachter gekomen dat hij een vorm van Asperger heeft en was er tegenover mij heel open over. Ook vertelde hij dat hij al vele relaties had en over de problemen daarbij.
Graag wil ik hier een positief verhaal over een relatie met een ‘Asperger’ achterlaten.
Mannen ’tikken’ toch anders dan vrouwen. En bovendien vind ik het niet terecht om ‘Aspergers’ te generaliseren, en af te stempelen als energievreters, zoals bijvoorbeeld Petra dit hier deed. Bij een juiste omgang met zo een man kunnen er namelijk hele mooie dingen naar boven komen in een relatie. Het is maar wat je zoekt in iemand. En hoe jezelf ’tikt’. Alle mensen verschillen van elkaar, en moet je je toch wel afvragen: past de ander bij mij? Of ik bij de ander? Wat vind ik belangrijk?
Ik heb in elk geval nog nooit zo een fijne relatie mogen meemaken, zoals met deze man. Hij is liefdevol, oprecht, geïnteresseerd, direct, betrouwbaar, gevoelig, zorgzaam en dankbaar.
En ja, hij heeft ruimte en rust voor zichzelf nodig. Probleem? In tegendeel, ik ben van mening dat zou meer mensen goed doen: ruimte en rustmomenten nemen (en geven). Er blijft voldoende gezamenlijke tijd over. Ik ga voor kwaliteit i.p.v. kwantiteit.
En zo als Marie-France in haar reactie zo mooi schreef: liefde en geduld. Daar pluk ik in elk geval, samen met hem, de mooiste vruchten van.
Lieve allemaal,
Graag wil ik een positieve reactie ontvangen van jullie.
Mijn lieve vriend is nu al ruim een maand weg (vluchtgedrag???)
Ik ga hier echt aan kapot….weet niet waar hij is en hij reageerde niet meer op mijn berichtjes en/of voicemail. Een keer is hij nog even thuisgekomen om gereedschap en wat extra kleding op te halen, hij zei dat hij bij iemand een waranda aan het bouwen is en ik geloof hem. Heb hem gevraagd om dan toch op mijn berichtjes te reageren en hij heeft ook beloofd om dit te doen. We zouden ook snel iets leuks gaan doen……maar helaas hij reageert niet en heb nu ook al 2 weken helemaal niets meer van hem gehoord. Ik ga hieraan kapot. Toen hij die avond even thuis was was het heel fijn en ik zie zijn blik in zijn ogen….. Maar dan toch niet meer reageren. Wat kan ik het beste doen????
Ik ben radeloos, ik wil zo graag dat hij thuis komt.
Lieve groetjes van Marion
Geef hem tijd om tot rust te komen en als hij na 3 maanden echt helemaal niet reageert
is het blijkbaar over bij hem.
Niet pushen dat geeft enkel nog meer weerstand en verwijdering.
Ik spreek uit ervaring.
Probeer even alle verwachtingen naar hem los te laten. Dit is moeilijk ja. Ik weet dit.
Laat hem met rust en zelf voelen(niet denken) wat hij wel of niet wil !!
relaties veranderen en zijn niet dagelijks exact ,hetzelfde hoe prettig contacten in het verleden ook konden zijn.
iedere dag is een nieuwe dag en een nieuw begin.
Hoi Tim,
Dank voor je heldere uitleg, dank voor de hulp en steun die je hierdoor bent.
Ik ben getrouwd met een “auti”. Ik weet al langer dat er “iets niet klopt” maar sinds kort zitten we in de mallemolen van een daadwerkelijke diagnose van mijn 42 jaar oude echtgenoot.
Ik ben zelf coach voor kinderen met autisme, daardoor ben ik wellicht in staat geweest om het autisme in hem te signaleren, maar goh, nu ik daadwerkelijk partner “van” lijk te worden, staat mijn leven toch goed op z’n kop.
Mijn relatie wordt momenteel meer werkgerelateerd dan een gezonde relatie met een “normaal” maatje. Dit is niet wat ik wil en ons toe wens.
Morgen weer naar het ziekenhuis voor de tweede ronde diagnostiek. Ik zie er tegenop. Ik heb het gevoel dat ik afscheid moet nemen van iets dat ik mezelf gegund had.. best verdrietig word ik hiervan..
Gek genoeg kan ik in de wirwar van alle artikelen die ik inmiddels gelezen heb niet echt iets vinden over het rouwproces dat “partners van” kunnen doorstaan als ze er eenmaal achter komen dat hun wederhelft binnen het spectrum valt. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die hier best verdrietig van word. Ze hebben de eerste ronde diagnostiek overigens al aangegeven dat hij voor 100% zeker binnen het spectrum valt..
Ik heb ook hulp voor mezelf gezocht. Zoals ik altijd roep, “ik wil niet van hem af, maar wel van zijn gedrag.. ”
Door wat je zegt en schrijft heb ik het gevoel dat je begrijpt wat ik bedoel.. dat het niet gek is dat ik dat zo voel..
Samen hebben we een zoon van drie, ook over hem maak ik me soms zorgen.. hij is nu al “anders” dan de rest.. zonder dat ik nu een overbezorgde, bange moeder wil zijn..
Bult voor bult, dat is, denk ik, het beste. Lezen, leren, en mezelf niet verliezen.
Wellicht heb je nog wat bemoedigende woorden voor me..
Nogmaals dank voor je heldere uitleg..
Groetjes
Joyce
Hallo Joyce,
Wat een herkenning. Wat je schrijft raakt me en ook ik ben erg benieuwd naar informatie over het “rouwproces”. Helaas kan ook ik hier nergens iets over vinden.
Na een 6-jarige, uiterst turbulente, relatie heb ik er pasgeleden voor moeten kiezen deze te beeïndigen, gewoonweg omdat het niet meer kon. Ik was leeg en doodmoe. Alles is geprobeerd door ons en veelal ook door mij, keer op keer. Tevens relatietherapie. Mijn vermoeden was er al langer, dat er iets aan de hand was. Maar wat dan? Ik heb hier hulp bij gezocht en heb gaandeweg steeds meer antwoorden gekregen en ben uiteindelijk hier aanbelandt. Een (niet zo’n) feest der herkenning. Ik ben in shock, voel me naïef en aan de andere kant is er grote opluchting omdat eigenlijk alles op zijn plaats valt. Een soort verklaring voor eigenlijk alles wat er in onze relatie uiterst moeizaam liep. Aan de andere kant ben ik geen psycholoog en kan ik geen diagnoses stellen. Dat durf ik dus ook niet en zeker weten zal ik het dus ook nooit meer.
Net als jij voel ik rouw en de behoefte dit te verwerken. Ben ook benieuwd hoe dit bij jou gaat en of je hier hulp bij hebt kunnen vinden en op welke manier.
Ik wens je alle sterkte en moed. En geloof in jezelf!
Groet,
Merel
Hoii Tim!
Ik ken een jongen met asperger. En ik vind hem erg leuk.
Hij zegt dat hij nooit verliefd is geweest. Maar soms krijg ik de indruk dat hii mij wel leuk vindt. Omdat hij zegt dat ik mooie ogen heb en dat soort dingen.. nou is het ook zo dat het woord verliefd een groot woord is. Maar het maakt je toch onzeker. En bang om afgewezen te worden. Nou heeft die gevraagt aan mij of ik het leuk vindt om bij hem te komen zo dat hij mij kan leren masseren… hij zei nog dat hij het beter bij mij kan doen omdat hij d’r zelf niks van voelt als hij gemasseerd wordt. Dus ik helemaal gek van blijheid. Maar hij is niet zo goed in iniatief nemen. Dus hij zegt het maar hij vind de uitvoering moeilijk. Dus hij appt niet snel zelf van “wanneer zou je willen afspreken” ik denk dat hij het wel graag wil want anders zegt hij het ook niet. Dus mijn vraag(en) zijn
1. Ik wil zelf het iniatief nemen van: “wanneer zullen we afspreken (anders kan ik nog wel even wachten by the way XD) en hoe moet ik dat in de app opstellen wat van toon moet ik gebruiken.
2. En stel als ik daar kom hoe moet ik mij dan gedragen. Wat van houding moet ik geven?? Ik heb namelijk geen idee. Ik weet uit mijzelf dat ik dan een beetje verlegen word. Maar ik denk niet dat een onzekere uitstraling echt zou helpen.
Kun je mij advies geven??
Groetjes Manon
Gewoon jezelf zijn. Als dat niet kan zullen er veel spanningen zijn en
dat doet geen enkele relatie goed. Ook een beginnend contact niet.
Wat heb je elkaar te geven en voel JIJ je daar goed bij ?
Hoi Tim,
Ik vind het bovenstaande stuk over autisme en tips erg boeiend en herkenbaar. Ik lijd momenteel onder de relatie met mijn vriend omdat hij te lang en te vaak niets laat horen. We zijn net terug van vakantie. We hebben een lat relatie en tijdens de vakantie vond ik hem erg kil. Hij zei ook uit het niets dat hij zich alleen met zijn zoon echt verbonden voelt in het leven wat bij mij binnen kwam als een steek. Ik nam wat afstand en zei later dat ik dit niet leuk vond. Volgens hem had dit niets met mij te maken. Hij geeft wel aan dat hij ook denkt autistisch te zijn en hij scoort ook op alle gebieden maar hij wil zich niet laten onderzoeken of gesprekken voeren. Ik ging zoals afgesproken eerder terug en hij zou nog blijven was de afspraak al op vakantie. Hij gaf me een lauw kusje, bijna op mijn wang was zijn voorkeur leek het. Hij zei me wel weer te appen als hij thuis was. Nu is hij al dagen thuis en ik hem sinds een week geen contact meer. Ik vind het zo koud en koel. Hij heeft het altijd over rust, dat hij zijn rust moet nemen. Daarom blowt hij ook dagelijks na zijn werk. Heb je tips voor me?
groetjes Lon
Hoi Tim,
Ik heb bijna 8 jaar een relatie gehad met iemand die niet gediagnostieerd is met Asperger maar na heel veel lezen denk ik wel dat hij dit heeft.
Voor 3 weken terug heb ik er voor de 9e keer een punt achter gezet.
Hij is mijn 2e relatie en na 2,5 jaar zijn we gaan samen wonen. Hij heeft 2 volwassen kinderen en ik heb 3 volwassen kinderen en een kleinkind. Na 6 maanden samenwonen ben ik op een flatje gaan wonen want ondanks duidelijke afspraken, 1 dag in de week maar dat de kinderen komen want anders was hem dat te druk, wilde
hij niks meer. Als de kinderen kwamen vond hij niet leuk, mijn kleinkind mocht niet blijven slapen. In ons huis mocht ik nog niet een lamp vervangen, ik ben bij hem ingetrokken. Bij ruzies was het niet ons maar zijn huis.
Toen ik bij hem ben uitgetrokken zijn we weer gaan Latten maar hij werd steeds erger. Hij wilt alleen maar de leuke dingen en alleen maar met ons tweeën.
Zijn kinderen ziet hij bijna niet meer, vindt hij prima. Mijn kinderen komen regelmatig maar je merkt duidelijk aan hem dat hij dit niet prettig vindt.
Als mijn kleinkind komt gaat hij naar huis. Hij zegt dat hij die tijd met zijn kinderen heeft gehad, dat hoeft voor hem niet meer.
Als het uit is geweest wilt hij wel weer van alles doen en beloven maar na een tijd vervalt hij weer in zijn oude gedrag en ontkent alles wat hij heeft beloofd. Daarnaast heeft hij een bijna ziekelijke relatie met zijn moeder. Zij claimt hem heel veel en voor haar doet hij alles. En als ik iets vraag gaat dat altijd met heel veel moeite of ruzie.
Ik probeer altijd rekening met hem te houden, ook mijn kinderen. Maar dit is bijna niet op te brengen. Hij is heel wantrouwend, raakt heel vlug in paniek of van slag. Is heel vlug boos. Altijd kritiek op anderen. Alleen als alles zo gaat als hij het wilt en we zijn alleen met ons tweeën dan is het goed en is hij gezellig. Heeft ook bijna geen vrienden. In het begin was hij heel anders en hoe
langer we samen zijn hoe erger het wordt. Ik heb een goed contact met zijn dochter en het lijkt net of hij dat ook niet prettig vindt. Alles blijft oppervlakkig bij hem. Toch houd ik van hem en probeer hem te begrijpen maar hij houdt mij zo op afstand en dat is zo kwetsend, en praten wilt hij niet. Het enige antwoord van hem is altijd dat hij het niet begrijpt, dat we toch altijd samen leuke dingen doen, en dat hij niks verkeerd doet. Maar hij komt altijd naar mij en hij wilt nooit in zijn huis. Bang dat alles bij hem over de vloer komt. Ik krijg ook geen sleutel meer van zijn huis, hij vindt het prima zo en begrijpt niet wat het probleem is. Hij is ooit 1 keer bij een psycholoog geweest en deze gaf aan dat hij op kinderlijk niveau communiceerde en dat therapie geen zin had. En nu wilt hij hier helemaal niets meer van weten. Volgens hem is met hem niks verkeerd en ligt alles aan mij. Heel moeilijk vind ik het dat als we ruzie hebben gehad hij de woorden altijd verdraaid en ontkent wat hij heeft gezegd. Hierin is hij vaak heel grof en kwetsend. Ik was altijd een heel sterk en positief persoon en hier is nog maar weinig van over. Sorry voor mijn lange verhaal maar ik moest het even kwijt.
Hi Tim,
Ik zit nu zelf in een moeilijkere/rustigere periode in mijn leven en ben alles aan het overdenken. Zo ook mijn relatie. Ik heb nu 3 jaar een relatie met een lieve ontzettend intelligente jongen. Ik herken zoveel van wat hier geschreven wordt. Hij heeft geen diagnose, want hij functioneert overal prima. Maar ik merk dat ik soms wat mis, een echte verbintenis. Ik houd zielsveel van hem en zie ook heel scherp alle goede kanten die hij heeft. Ik ben echter heel gevoelig voor attent gedrag en dat kan hij inderdaad niet opbrengen en ik heb weleens geopperd dat ie dat dan voor mij zou kunnen doen, maar dan zegt hij: maar dat ben ik niet. Ik vind het erg lastig want ik zou niets liever willen dan het niet nodig hebben/niet erg vinden, maar dat kan ik niet. Ik weet niet wat te doen.. 🙁
Hoi Tim,
Dank je wel voor je informatieve stuk. Mij is duidelijk geworden dat Asperger een diagnose is die veel verschillende vormen kent.
Mijn partner van 8 jaar heeft asperger, maar functioneerd hier redelijk goed mee. We hebben de asperber pas recentelijk ondekt en vooral het gebrek een TOM (inlevingsvermogen) zorgt voor problemen.
Ik lees in jouw stuk echter niets over de problemen op seksueel vlak. Terwijl dit bij ons een van de grootse obstakels vormt. Sex is een spel tussen twee personen waarbij het gaaat om aanvoelen en inleven. Als dit bij een van beide ontbreekt wordt het een erg plastisch verhaal. Ik mis de echte intimiteit in sex en het feit dat mijn partner woordeloos aanvoelt wat ik (op dat moment) wil. Alles letterlijk moeten uitspreken kills the mysterie.
Graag hoor van je of je hier vaker iets van hebt gehoord.
Lieve groet Marije
Beste Tim,
Interessante site met goede tips denk ik. Maar ik ben de partner-met….. en mijn vrouw is inmiddels wanhopig eenzaam en vaak wat depressief en verdrietig. We hebben ook reeds een relatietherapie gehad bij het autismecentrum in Eindhoven (GGzE). Maar dat zakt blijkbaar toch allemaal weer weg bij mij. Ik ben op zoek hoe ik haar kan helpen weer haar energie terug te krijgen en mij weer positief en respectvol te zien. Nu ben ik een doorlopende bron van ergernis voor haar. Ik zal jouw site zeker met haar delen. Mogelijk heb je ook tips voor mij als parnter-met.
Alvast dank, ook voor je goede site met veel zinvolle informatie.
Vriendelijke groet, Frank
Hi Tim,
Ik ben net als Frank de partner-met…
Ik zit in hetzelfde schuitje en ben ook benieuwd hoe ik mijn partner energie en vreugde kan geven. Die bron van ergernis herken ik.
Dank voor de duidelijke site en omschrijving!
Met vriendelijke groet,
Marcel
Hoi Tim,
Ik heb al iets meer als een jaar een relatie met iemand die asperger heeft. Het laatste waarop ik gepland had was er over googelen omdat de kans zo klein is dat ik iets aan tref wat toepassing heeft op mijn partner. Op moment zie ik echter geen andere optie.
Ik heb ongeveer een half jaar geleden een voor mij traumatische ervaring met hem opgelopen tijdens een “hoogtepunt”. Omdat ik mij voor sommige dingen nog niet klaar voelde had ik duidelijke afspraken met hem. Bijv. dat hij mij een seintje zou geven als hij klaar zou komen zodat ik dan zelf kon bepalen of ik door wilde gaan want sperma vond ik akelig. Het seintje gaf hij maar ik registreerde het niet daarop duwde hij mij weg en ging zelf verder met zichzelf. Dat resulteerde er in dat ik helemaal geschrokken binnen enkele seconden onder zat met sperma. Vervolgens ik helemaal overompeld met mijn eigen emoties moet mijzelf opzij zetten omdat hij huilt en het er zo moeilijk mee heeft. Daarna heb ik een paniekaanval gehad. Later hebben we de tijd genomen om alles uit te praten en scheen alles goed te gaan.
Ik heb ook daat weer een duidelijke grens gesteld dat als hij mastrubeert hij mij daar buiten houd, mij daar niet over verteld en mij ook niet vraagt dat voor hem te doen. Hij zei dat hij dat snapte, hij zich er aan zou houden en dat dat niet meer zou gebeuren. Een hele tijd heeft hij zich er aan gehouden zodat ik hem weer aan durfde te raken en toen hadden we het een aantal maanden heel leuk.
Toen is hij voor het eerst over mijn grens gegaan door mij te vertellen dat hij sindsdien weer de eerste keer gemastrubeert heeft. Daar heb ik weer aangegeven hoe mij dat lat voelen en dat dat niet de afspraak was. Waarop hij zei dat het hem speet, hij mij begrijpt, en het niet nog een keer zal gebeuren. Maar ondertussen is hij al meer als een keer over die grens heen gegaan omdat hij mij “wil helpen”. Ik heb ook al uitegeld dat mij dat NIET helpt. Het maakt alles maar nog erger en triggert mijn trauma. Ik kan zo dus niet door. Recent toen hij weer over mijn grens ging vroeg hij dus of ik hem wilde aftrekken of wilde kijken hoe ver ik zou komen. Ik wilde dat niet gaf dat aan werd daar boos over en ben uiteindelijk weg gegaan. Nu heb ik gezegd dat hij moet wachten totdat ik contact met hem zoek en dat hij dat op geen enkele manier met mij mag zoeken. We zijn nu een dag verder en zelf denk ik dat wanneer hij op een bepaald hoogtepunt denkt te komen hij alle afspraken verwaarloost en zo dus ook geen rekening meer houd met mij. Ik ben ten einde raad of ik dat nog duidelijk kan maken of kan oplossen of dat ik het voor mijzelf beter kan uitmaken. Want zo kan ik niet doorgaan maar ik weet ook niet of hij dit kan veranderen.
Heel erg bedankt voor het lezen en ik hoop dat je tips hebt.
Hallo Tim
Ik ben sinds kort samen met een jongen met asperger. Hij heeft er mij al het een en ander over verteld en is er dus redelijk open over. Binnenkort gaan we samen weg, maar nu vroeg ik mij af wat ik best wel en niet doe om hem op zijn gemak te stellen
Heb jij er misschien tips voor?
Hallo Tim,
Je hebt een goede visie op de man met Asperger, wat doe ik er lang om achter te komen waar ik precies tegen aan loop. Soms denk ik: oh, ik ben toch niet gek.
Wij hebben drie kinderen, inmiddels pubers. Wat heel lastig is, is dat mijn man het niet gezellig kan maken. Als ik met de kinderen eet, dan kletsen we en lachen. Als mijn man er is en dochter wil iets vertellen, dan roept hij na 1 zin: duurt lang. Of hij steekt een preek af over voedsel, suiker, vegetariër zijn, groepsgedrag, milieudingen enz. En tja, daar zitten wij niet op te wachten. Een leuke discussie is prima, maar zijn fanatisme erachter, zwart/wit denken is geen discussie maar een eenzijdig relaas.
Het geeft steeds meer problemen hier.
Wat ik ook moeilijk vind is het weinige oogcontact. Als we op straat lopen, dan loopt hij standaard 2 passen voor me.
Ik mis veel gezelligheid.
groeten,
Steffie
Beste Tim,
Ik vind het een goed artikel, maar persoonlijk stoor ik mij er erg aan dat er in de tekst wordt gesproken alsof alleen mannen last hebben van autisme. Dit kan ook bij vrouwen voorkomen en dit zou meer benadrukt worden in mijn opzicht.
groetjes,
Lidia
Beste Tim,
Ik ben al een tijdje lid van de besloten Facebookgroep en heb destijds de scripts gekocht. Ik heb hier ook met daten zeker veel aan gehad en ben je dankbaar voor je inzichten.
Echter ben ik erg geschrokken van je artikel over Asperger. Ik heb nu sinds twee maanden een relatie met iemand met Asperger en ik herken hem in geen enkel opzicht in dit verhaal. Ik heb zelfs bij hem de scripts niet hoeven toepassen omdat alles van nature zo goed gaat.
Ik was best wel van slag door jouw artikel em dat wil ik toch even met je delen. Mijn vriend is communicatief juist heel sterk, we begrijpen elkaar heel goed, hebben aan een half woord genoeg. Hij is heel invoelend, heeft het meteen door als er iets is, zelfs via de app….hij is attent, neemt cadeautjes voor me mee, bedenkt leuke uitjes en trakteert me. Ik heb nog nooit in een relatie zo goed kunnen praten en ik heb nog nooit zo goed mezelf kunnen zijn!
Omdat we pas twee maanden samen zijn en ik geshockt was door jouw artikel…..je weet nooit …..heb ik het aan hem laten lezen en hij herkende zichzelf ook niet in de tekst. Het is dus best wel generaliserend en ik hoop dat het mensen niet afschrikt! Als ik deze tekst had gelezen voor onze eerste date was ik waarschijnlijk keihard weggerend…en had ik deze mooie relatie moeten missen.
Dus meiden, wees niet bang! Aspergers kunnen ook de ideale partner zijn! En Tim….iets genuanceerder mag je wel zijn….dit valt me een beetje van je tegen….sorry!
Groetjes Chantal
Ik (vrouw van 45) heb al 4 jaar een lieve vriend. Hij is anders dan andere mannen. Heel vaak heb ik het idee dat ik hem ben. Daardoor snap ik hem ook zo goed. Dat hij moeilijk tegen veranderingen kan, diepgaande onderzoeken doet voor wat hem interesseert, haast geen ongewenste geluiden van anderen kan verdragen maar prachtig cello speelt en heel gevoelig is voor veel vormen van kunst. Hij heeft geen vrienden en kan soms opmerkingen plaatsen die onaangepast sociaal gedrag vertonen. Samen kunnen we het heel goed vinden. Vaak is het probleem dat mijn omgeving deze man afraad. De relatie gaat niet snel genoeg, ze vinden dat ik beter verdien… ik moet me zo verantwoorden tegen andere mensen. Dat maakt mij ongelukkig. Een andere valkuil is dat we samen heel veel dingen gemeen hebben ook moeilijk over onze gevoelens kunnen spreken. Daardoor komt de relatie niet verder. Maar ik wil hem niet kwijt.
Allereerst:
1) Bestaat deze Tim nog wel? Nul reacties in de afgelopen jaren. Spijtig. 🙁
2) Zoals al eerder beschreven: ook vrouwen hebben autisme. Dat mag niet onderschat worden!
3) Ik heb een homoseksuele relatie met een autist. Hoe kun je dat plaatsen?
Dat daargelaten: Mijn verhaal is gecompliceerd. Mijn verloofde – want dat zijn wij ondertussen – heeft bepaalde trekjes die ik moeilijk tot niet begrijp. Hij zei ooit niet te kunnen liegen, maar liegt eigenlijk continu. Ik heb, echter, ondertussen geleerd: het zijn twee denkbeelden die botsen. Hij zegt het één, spreekt mij aan op mijn fouten, maar als het andersom is, dan is het hem teveel, en kaatst hij de bal telkens terug. Als ik hem aanspreek op zijn gedrag, dan krijg ik de volle wind van voren; ík doe moeilijk, ík ben het probleem. Voor mij voelt dat oneerlijk, aangezien ik, meegaand als ik ben, zoveel mogelijk bewijzen verzamel om hem in te laten zien dat hij het mis heeft. Dat werkt vrijwel nooit: zijn gelijk is zijn gelijk. Dat is érg vermoeiend.
Maar eerlijk is eerlijk: als ik hem écht nodig heb, dan gaat hij door het vuur voor mij. Ik ben namelijk ook niet de makkelijkste, gezien mijn borderline, dysthyme- en depressieve stoornis.
Ik kan in alle oprechtheid zeggen: ik heb iemand nog nooit zo enorm gehaat, maar tegelijkertijd heb ik mij ook nog nooit zo veilig gevoeld. Het blijft een uitdaging, elke dag weer. Het put ons soms ook gewoon helemaal uit. En toch zijn we al ruim 5 jaar bij elkaar. Met alle hoogte- en dieptepunten die we hebben meegemaakt.
Ik probeer hem zoveel mogelijk te begrijpen, en hij mij. Dat gaat niet altijd goed. Dan is er een ruzie, gooi ik een deur dicht of loopt hij kwaad weg. Allebei gefrustreerd, en onbegrepen. Maar gedurende de jaren komen we steeds meer tot elkaar. Hij moet leren dat ‘sorry’ zeggen geen zwaktebod is, en als ik daarom vraag – en hij dan zegt: Als je er om vraagt krijg je het niet – dat dat niet fijn is voor mij. Ik moet leren om in te zien dat hij – op zijn manier – z’n best doet om het alsnog goed te maken. Hij kruipt tegen mij aan, wil knuffels, wil mij vasthouden. Die twee dingen botsen nog wel eens; wel een knuffel willen zonder “sorry” te kunnen zeggen? Rot op, denk ik dan vaak. Maar steeds meer leer ik, dat dat zíjn manier van ‘sorry’ is. Niet dat ik daar altijd even goed mee omga, net als dat hij niet altijd goed omgaat met mijn manier van denken.
En toch zie ik een toekomst samen met hem. Wij zijn beiden niet perfect. En toch, op de één of andere manier, hebben we het al ruim 5 jaar uitgehouden met elkaar, en willen we elkaar niet kwijt.
Het zal een leven vol spanningen en prikkels zijn, voor ons beiden. Maar hoewel wij elkaar enorm uit balans weten te trekken, staat daar tegenover dat niemand ons echt begrijpt zoals wij elkaar begrijpen – stom genoeg. Kanttekening: wij hebben het geluk dat onze ouders en vrienden ons volledig steunen. Wij maken af en toe wel eens de grap: “Wat als we uit elkaar gaan? Onze ouders en vrienden zullen ons met fakkels en hooivorken achterna gaan om te eisen dat wij bij elkaar blijven!” 🙂
Kortom: na bovenstaande reacties gelezen te hebben; nee, het is niet perfect! Straffer: dat zal het nooit zijn ook! Maar we hebben allemaal liefde nodig, ‘auti’ of niet. Hoe iedereen dat een vorm geeft is aan een ieder. Nader tot elkaar komen, uit elkaar gaan; wie ben ik om te zeggen wat de geluksformule is? Punt is, en blijft: we hebben allemaal liefde nodig. En hoe dat tot uiting komt …Dat merk je pas als je het toestaat. 🙂
Ik was 8 maanden in een onderzoekende relatie met een heel aparte creatieve eigenzinnige moeder vrouw. Mijn Asperger had ik sociaal en qua gedrag en empathie al best goed in controle. Wat ik niet door had, was dat ik smoorverliefd geworden was. Ik was constant bezig met allerlei dingen die ik wilde doen waarbij ik 0 rekening hield met haar. Ik vertelde haar doodleuk dat ik niet in staat was om een relatie met wie dan ook te hebben. Nadat ze me verliet voor een ander drong alles pas tot me door en sindsdien krankjorem liefdesverdriet. Terwijl zij is me al helemaal vergeten. Als ze niet zo bijzonder was, zou ik gewoon zeggen de volgende keer ben ik wel klaar voor verbinding maar nu krijg ik haar niet meer uit mijn hart.
Hi Tim,
Goed artikel! Wat ik mis als ik op internet zoek, is een dergelijk artikel met tips voor de partner met Asperger, wat hij kan doen om zijn relatie goed te houden. En wat hij kan doen als er communicatie/relatieproblemen zijn.
Jij coacht deze mannen. Kan je mij helpen aan zo’n artikel?
Hi
Is het goed om je partner waarvan je vermoedt dat deze een of andere vorm van autisme heeft, hierover aan te spreken? Om zo tot een oplossing te komen. En zo ja, hoe doe je dit het beste, wat is een goeie manier?
Alvast veel dank,
Wendy