Het succesverhaal van Yana

Hieronder lees je het succesverhaal van Yana.

Hoewel ze ooit smoorverliefd was op haar ex, zat ze op een gegeven moment in een huwelijk waar ze niet gelukkig van werd. Ze was depressief, had een laag zelfbeeld en gunde haarzelf niets meer.

Inmiddels is Yana gescheiden en een andere vrouw: ze is weer gelukkig en heeft weer energie, zowel om dingen voor haarzelf te doen als voor anderen.

In dit interview vertelt Yana in haar eigen woorden hoe ze die verandering heeft doorgemaakt.

Benieuwd?

Bekijk het interview hieronder:

Waarom voor jezelf kiezen de beste keus is voor iedereen

Hieronder vind je de uitgeschreven versie van het interview.

Zou je jezelf kunnen voorstellen?

Mijn naam is Yana. Ik ben 33 jaar en ik ben geboren en getogen in Oekraïne. Ik ben gescheiden sinds drie jaar en ik heb twee kinderen. Nou, ik begon ermee omdat ik vier jaar getrouwd ben geweest met een man op wie ik ooit eens smoor- en smoorverliefd was. Die niet de persoon bleek te zijn die ik naast me wilde hebben en waardoor ik me continu afvroeg:

“Hoe lang moet ik dit nog volhouden?”

Totdat ik besloten had om weg te gaan en om te scheiden…

Hoe voelde je je toen je nog getrouwd was?

Mijn zelfbeeld was waardeloos, echt dat was… Ik dacht zo slecht over mezelf. Ik was zo depressief. Je gunt jezelf geen leuke baan, je gunt jezelf geen leuke vrienden, je gunt jezelf ook geen leuke man denk ik.

En ik merk dat naarmate mijn zelfbeeld omhoog is gegaan… Nou, “omhoog”, het is niet zo dat ik mezelf overschat. Ik weet heus wat m’n beperkingen zijn, maar ik hou ook van mijn beperkingen. Ik ben trots op de beperkingen die ik heb. En ik weet dat ik in een heleboel dingen tekort kom. In m’n organisatievermogen, in mijn aandachtsvermogen, in mijn noem maar op wat. Maar dit maakt mij uniek.

En als je een laag zelfbeeld hebt dan ben je niet gelukkig. Dan ben je onzeker, dan ben je een beetje angstig, dan denk je dat anderen maar beter zijn, dan denk je: “Het is mij niet gegund.” Het is echt heel belangrijk om een adequaat zelfbeeld te hebben.

Als ik terugdenk aan die tijd, dan denk ik van: “Ja, ik was echt met dood bezig. Ik was echt heel erg depressief en er was niemand die mij hielp.” Omdat ik hier alleen woon. Ik heb geen familie. Mijn familie woont in het buitenland, dus ik dacht:

“Ja, ik heb niks te verliezen. Ik ga weg. Ik hoef dit niet meer, dit bestaan.”

Wat gebeurde er toen je de keuze had gemaakt om weg te gaan?

Ik ben weggegaan en het ging steeds beter. Ja, veilig, lekker op mezelf gaan wonen, huisje gevonden en ik begon mij steeds energieker te voelen. Ik ben gaan werken; ik werkte al, maar ik heb een nieuwe baan gevonden.

Ik begon mensen te leren kennen, werd weer verliefd. Maar dat was niet de juiste tijd, voor die persoon ook niet. Dus had ik weer liefdesverdriet.

En zo kwam ik op Mannengeheim uit. Ik heb toen nog niks gekocht en zat gewoon een beetje van een afstand tips en filmpjes te kijken over mensen, leren hoe mannen in elkaar zitten en ja, nieuwe informatie erover.

En zo kwam je uiteindelijk bij de Diamantfactor terecht?

Ja weer een filmpje en een mail van Tim. Ik kreeg te horen over dat onderzoek waar hij mee bezig was een paar jaar. En nou ik dacht: “Even kijken”. En daarvoor, misschien hebben anderen het ook gezien, een paar filmpjes erover:

“Waarom lukt het sommige vrouwen maar niet? Waarom gaat het niet zo lekker zoals het anderen vergaat?” Weet je: “Waarom willen dingen niet lukken?”

Toen had ik daarover nagedacht. En ja: ik gun het mijzelf, weet je? Ik gun mijzelf dat ik het beste uit mezelf kan halen. En ik weet niet, ik vertrouw altijd op mijn intuïtie. Ik heb altijd dat extra gevoel. En ik denk: “Nou ja, dit moet ik gewoon hebben. En dat gaat mij door het leven helpen.”

Ik weet niet wat ik op dat moment… Ik kan het me niet herinneren, maar er speelde iets op dat moment. Dat ik toch net niet lekker in mijn vel zat. Ja, toen had ik het gekocht, aangeschaft, en de eerste les afgedrukt.

En natuurlijk werd er gezegd: “Het kost jou zo weinig moeite, als het kijken van een serie.” Ik geloofde daar niet in. Want ik denk: “Ja, dingen gaan nooit vanzelf. Je moet er altijd moeite voor doen.” Dus ik stond er wel realistisch in wat dat betreft.

Ik begon met de eerste lessen. En ik heb alleen maar tijd ’s avonds, dus ’s avonds wanneer de kinderen in bed liggen en dan ga ik die vragen beantwoorden, dan ga je erover nadenken. En dat gaf me zoveel inzichten. Maar ik heb ook bewust de tijd genomen om niet één les in een dag door te nemen. Ik heb besloten om gewoon echt de tijd te nemen om erover na te denken, om op te schrijven wat mijn ideeën zijn of in ieder geval wat er van mij gevraagd werd.

Wat gebeurde er met je toen je dat ging doen?

Dat werkte echt magisch. Het is echt puntje bij puntje, alles wat ik nodig heb, alles wat ik tekort ben gekomen qua mijn inzichten of qua overtuigingen. En dat vult je aan.

Ik merkte dat ik, ja, zelfverzekerder ben. Dat ik meer zelfliefde had ontwikkeld, relaxter ben geworden en dat ik gewoon steeds meer en makkelijker dingen los kon laten.

Ik ben dingen gaan doen die ik nog nooit heb gedaan. En ik dacht: “Weet je, ik richt mijn leven nu zo in zoals ik het wil. Ik kijk naar niemand meer.”

Ik ben alleen op reis gegaan naar Schotland. Heerlijk in m’n eentje. “Ga je in je eentje?” “Ja ik ga in mijn eentje.” Iedereen was verbaasd, maar ik heb zo genoten van mijn eigen gezelschap, van mensen om me heen, van nieuwe mensen om me heen, van gewoon die vrijheid en het besef dat ik eigenlijk niemand per se nodig heb om gelukkig te zijn. Gewoon dat je alles in de hand hebt, weet je?

Dat lekkere gevoel, dat je gewoon in de spiegel kijkt en dat je denkt: “Jij bent mooi, jij bent leuk.” En niet van: “Nou, ja…” Dat je dan naar de kleinste dingen gaat kijken die dan niet zo perfect bij jou zijn. Dat doe ik gewoon niet meer.

Wat is het belangrijkste dat je geleerd hebt?

Ik ben gewoon anders gaan kijken naar mijzelf. Ik heb gewoon, ja, makkelijker kunnen accepteren dat ik gewoon goed genoeg ben voor deze wereld. En ik ben ook meer dingen, goede dingen gaan doen voor anderen. Dat ik dingen daardoor meer zin begon te geven.

Ja, ik denk dat ik door die zelfliefde ook me begon af te vragen van… Ja, ik realiseerde me dat ik goed genoeg ben om van te houden. Dat ik goed genoeg ben voor een leuke, knappe man. Ook als die 10 jaar jonger is, weet je? Ik keek daar gewoon niet naar. Ik beperkte mij gewoon veel minder in mijn inzichten dan daarvoor. Bepaalde overtuigingen die ik heel mijn leven had, klopten eigenlijk niet helemaal…

Dus ben ik mijzelf gaan afvragen: “Wat kan ik doen voor anderen?” Weet je wel? Niet alleen maar met jezelf ontevreden zijn, maar: hoe kan je wat voor anderen betekenen? Dus ben ik gewoon allerlei dingen gaan doen: bloed doneren en free hugs geven en ik ben ook wel bezig om te bedenken wat ik nog meer ga doen. Wat mij gelukkig maakt, maar ook anderen. Omdat ik zo goed genoeg ben, om dan van mezelf een beetje aan anderen te geven, zodat anderen er ook wat aan hebben. Ik weet niet, dat maakt me steeds gelukkig.

Wat voor effect heeft deze keuze op jouw kinderen gehad?

Wat ik wel merk met mijn kinderen bijvoorbeeld, is dat ik veel beter contact met ze heb. Nou, we hebben altijd goed contact gehad, maar dat ik veel meer geniet van het feit dat ik moeder ben, want ik genoot er nooit van. Ik vond het maar een last om een moeder te zijn. Ik vond het allemaal niet leuk en slopend en alleen maar energie kosten.

En nu, ja, is het altijd gewoon gezellig. Ik maak tijd voor ze. En we doen samen leuke dingen weet je, die echt quality tijd dingen zijn. Ik geniet van ze en zij genieten meer van mij denk ik dan toen, dus een paar jaar geleden, toen ik echt ongezellig was.

Voor wie denk je dat de Diamantfactor geschikt is?

De Diamantfactor is in mijn ogen denk ik geschikt voor elke vrouw die openstaat voor zelfontwikkeling. Het maakt niet uit hoe oud je bent, als je maar kan zien, als je maar kan horen, als je maar kan nadenken. Als je dat kan en openstaat voor groei, dan moet je dat gewoon gaan doen.

Als je een goed gevoel hebt en je denkt: “Het is iets voor mij,” moet je je niet beperken door de leeftijd of door ervaringen die je hebt meegemaakt. Je moet er gewoon voor gaan, weet je? Wat heb jij uiteindelijk te verliezen? Gewoon doen. Ik ben een doener, dus ik ben het gewoon gaan doen.

Ja, alles kost geld en natuurlijk is de Diamantfactor niet goedkoop, maar ik verdien niet veel en zelfs met mijn inkomen kon ik het missen. Ik heb het allang afbetaald trouwens. Ja, dat was een goede aankoop ja.

Zou je nog iets mee willen geven aan de lezeressen van Mannengeheim?

Ik denk dat het belangrijk is dat je kijkt naar wat je nog wel hebt, in plaats van naar wat je niet hebt en wat niet goed gaat. Dat je oog hebt voor dingen die je wel lukken en die je wel nog kan en nog zou kunnen.

En gewoon blijven dromen. En die dromen waar maken. Gewoon kijken naar waar je gelukkig van wordt en meer van die dingen doen.

Benieuwd naar wat de Mannengeheim Diamantfactor cursus voor jou kan doen?