In dit artikel leer je:
- Wat liefde, mannen en ballonnen met elkaar gemeen hebben. En hoe zij de zwaartekracht kunnen overwinnen, als er genoeg lucht in zit.
- Wat de 11 vragen zijn die jij jezelf kan stellen om te testen of het tijd is om het uit te maken.
- Wat het juiste moment is om er een punt achter te zetten.
- Dat “houden van” alleen niet genoeg is, maar wel noodzakelijk om het gezellig te houden.
- Hoe mannen denken over relaties en waarom ze soms onvoorspelbaar zijn. Hoe je hiermee kunt omgaan.
- En nog veel meer…
Er is een tijd van komen, en een tijd van gaan
Althans, zo luidt het gezegde.
Maar wanneer het de tijd van gaan is? Dat is best lastig te bepalen.
Want wat dit gezegde er niet bij zet is:
“Er is een tijd van komen, en een tijd van gaan… Maar als ik dan ben gegaan, krijg ik misschien spijt, en kan ik niet meer terug.”
Het uitmaken met je vriend is al niet makkelijk
Ik krijg regelmatig berichten van vrouwen die beginnen met: “Ik wil het uitmaken, maar…”
Waarop er allerlei verschillende redenen kunnen volgen. Waarom het op dit moment niet slim zou zijn.
Ik begrijp het volkomen. Hij is (of was) iemand die je leuk vindt. Waar je veel tijd mee hebt doorgebracht. En waar je toekomstplannen mee had gemaakt.
Dat zomaar weggooien? Dan kan je maar beter een goede reden hebben – en het zeker weten.
Mijn werk als datingcoach is om je hierbij te helpen. Ik geef je 11 vragen die jij jezelf kunt stellen. Om zo te testen of het met hem uitmaken de juiste beslissing is.
Maar voordat ik dat doe…
Heb je wel eens gehoord van opportunity cost?
Het klinkt nogal serieus, die term. Maar het is een goede om te kennen.
“Opportunity cost“ betekent dat als je één iets of iemand kiest, je niet meer voor alternatieven kunt gaan.
Als jij een vriendje hebt, dan is dat het. Tenzij jullie een open relatie hebben, is hij de enige met wie jij liefde mag ervaren.
En als hij de enige is, dan zou ik er maar heel zeker van zijn dat hij de juiste persoon is. Waar je echt van geniet. Die goed voor je zorgt.
Anders verspil jij je tijd
Tijd die je kan gebruiken om iemand te vinden die wel van je houdt, en die je wel kan geven wat je nodig hebt.
En datzelfde geldt ook voor hem:
Als hij je niet genoeg kan bieden, dan bewijs je hem een gunst als je het uitmaakt. Ook al zal hij het niet leuk vinden, elke man wil zijn vrouw gelukkig maken.
Daarom geef ik je hieronder de test waarmee jij kan bepalen of je het met hem moet uitmaken. Hij bestaat uit elf vragen.
Maar voordat je begint met de vragen, bekijk eerst onderstaande video:
Vraag 1: Hou je van hem?
Deze eerste vraagt lijkt misschien een open deur. Maar er zijn genoeg vrouwen die in een relatie zitten met iemand waarvan ze niet zoveel houden.
Soms was het hun eerste vriend, en was het allemaal erg spannend die aandacht.
Andere keren ontdekten ze hem toen ze niet helemaal zichzelf waren. Inmiddels zijn ze wat rustiger en blijken ze in een relatie te zitten met iemand waar ze eigenlijk geen liefde voor voelen.
Maar eigenlijk elke relatie kan veranderen
Ook al was het in het begin hartstikke leuk, je kan er na verloop van tijd achter komen dat die tijd voorbij is. Of dit nou na 3 weken, 3 maanden, 3 jaar of 3 decennia gebeurt.
Kom je erachter dat je niet meer van hem houdt?
Dan is het tijd om het uit te maken en verder te gaan met je leven.
Geloof me als ik zeg dat het om deze reden uitmaken een stuk minder pijn doet dan de redenen die nog moeten komen.
“Waarom dan, Tim?”
Omdat je wel weet wat de “opportunity cost” is van bij iemand blijven waar je niets (meer) voor voelt.
Je beperkt je vrijheid om andere mensen te daten. En krijgt daar geen liefdes-gevoelens voor terug.
En misschien denk je:
“Ja, maar ik vind het wel heel makkelijk.”
“Ik ben nu heel lang bij mijn vriend, en we hebben een goed ding samen. Ik woon in zijn huis, we hebben samen een bankrekening, we hebben samen vrienden en vriendinnen, onze hele levens zijn met elkaar vervlochten.”
“Dat ik niet zo van hem hou is niet zo leuk, maar ik kan er mee leven. Ik heb een comfortabel leven en dat is ook belangrijk.”
Ik begrijp dat je zo denkt. Maar het klinkt meer alsof je bang bent dat je levensstandaard achteruit gaat.
En als jij bij hem wilt blijven puur omdat hij voor je zorgt, dan moet je dat zelf weten.
Maar je doet jezelf daar tekort mee. Je bent een volwassen vrouw. Je bent in staat om je eigen boontjes te doppen, toch?
Zelfs al is het in het begin even wennen, je kunt het zien als een investering. Na de eerste zes maanden zul je merken dat je niets anders meer wilt.
Als je de liefde van je leven terugkrijgt door iets minder comfortabel te leven, dan denk ik dat je het moet proberen. Het leven is simpelweg te kort om het door te brengen met iemand waar je niet van houdt.
En dat geldt net zo goed voor je vriend
Als je heel eerlijk bent…
Denkt je vriend dat je van hem houdt? Terwijl dit in werkelijkheid niet zo is?
Dan is het ook eerlijker naar hem toe om het uit te maken. Het gaat niet alleen om jouw “opportunity cost”, maar ook om de zijne.
Als je hem niet vertelt dat je liefde voor hem weg is, dan gebruik je hem voor het comfortabele leventje wat jullie hebben. En als hij daar na verloop van tijd achterkomt, dan zal hij je dat niet in dank afnemen.
Het is voor geen van beide partijen leuk als jij niet van hem houdt, en toch in de relatie blijft zitten.
En bedenk dit maar
Je hebt veel te winnen bij het beëindigen van de relatie. Je krijgt de kans om nieuwe liefde te vinden!
Dat is een beetje moeite en ongemak wel waard.
“Maar wat nou als ik nog steeds van hem hou?”
Dan kun je verder met de volgende tien vragen.
Deze gaan allemaal over de situatie waarin je nog steeds van hem houdt. Maar waar er andere redenen zijn om de relatie met hem af te sluiten.
Vraag 2: Behandelt hij mij slecht?
Kijk:
Als een man je slaat, continu boos op je wordt of je voor de lol voor schut zet…
Dan lijkt het me een “no brainer” om bij hem weg te gaan.
Gelukkig hebben de meeste vrouwen geen vriend die hen zo behandelt. Maar voor de vrouwen die er wel mee zitten:
Het is niet normaal
Als je dit meemaakt ben je een ontzettende pechvogel. En wil ik je aanraden om er gewoon mee te stoppen.
Als je twijfelt, dan ben je niet eerlijk genoeg naar jezelf.
Op de vraag “Behandelt hij mij slecht?” is alleen een ja of een nee mogelijk, en geen “misschien”.
Bij iemand blijven die je pijn doet, ook al houd je van hem, is een recept voor een ongelukkig leven.
Je weet wat je te doen staat. Ook al is het moeilijk.
Als je meer wilt leren over hoe je in deze situatie verzeild bent geraakt, en wat je eraan kunt doen, lees dan mijn artikel over foute mannen, en waarom ze aantrekkelijk zijn.
Vraag 3: Gaat hij vreemd?
Ook dit lijkt me een vraag waar een “ja” of “nee” voor nodig is.
Als je zeker weet dat je man vreemd gaat, is het heel gezond om er een punt achter te zetten. Je moet iemand wel kunnen vertrouwen in een relatie.
Maar voordat je dat doet:
Er zijn situaties denkbaar waarin je een open relatie kan overwegen.
Ik weet wat je denkt:
“Ho! Stop! Ik wil dit niet horen! Hij heeft mijn hart gebroken! Ik wil er niet over praten.”
Dat begrijp ik goed. Als iemand je vertrouwen zo beschaamt, is dat heel pijnlijk.
Maar heeft hij er spijt van? Heeft hij er een geweten over?
Is dat niet het geval, dan kan je hem rustig dumpen.
Maar als hij er wel een slecht gevoel over heeft, probeer dan als je van de eerste schrik bekomen bent deze vraag te stellen:
Waarom is hij vreemdgegaan?
Het eerste antwoord is vast iets onbruikbaars. Waarin hij zich verschuilt achter dat hij versierd werd of dronken was.
Maar als je even doorvraagt kan je bij twee punten uitkomen:
- Hij vindt je niet meer leuk of krijgt niet wat hij wil van jou, maar hij is te laf om het uit te maken. In dit geval raad ik je aan om hem te dumpen. Onceremonieel en on the spot.
- Hij vindt je wel leuk. Dat hij vreemd ging had niets met jou te maken, maar met iets anders dat hij buiten jou zocht.
In dit tweede geval kun je het gesprek met hem aangaan over wat dit is. Want als je van hem houdt, en hij van jou, waarom zou je dan verlangens die niets met “jullie” te maken hebben de relatie laten bederven?
Kan jij begrip voor zijn verlangens opbrengen?
Misschien heeft hij meer behoefte aan seks dan jij. Voor sommige mannen is die drive heel groot.
Je kunt niet verwachten dat je over alles in een relatie hetzelfde denkt, ook al hou je van elkaar.
Als hij zich genoodzaakt voelde vreemd te gaan en zich schuldig voelt, dan betekent dit dat hij het niet voor de lol heeft gedaan. Maar sommige verlangens zijn te heftig om tegen te vechten.
De vraag is of je hier begrip voor op kan brengen. En of jij je man het aan wilt doen dat hij tegen zijn stroom in moet roeien… ondanks dat jullie veel van elkaar houden.
Dat betekent niet dat ik vreemdgaan goed praat
Iemands vertrouwen beschamen is niet goed, zeker niet als je in een relatie zit. Hij had gewoon een vent moeten zijn en er van tevoren mee moeten komen.
Maar het is nou eenmaal gebeurd. Dat kan je niet meer veranderen. En jullie kunnen er wel iets van leren:
Dat hij behoeftes heeft die niet vervuld worden in de relatie. En dat hij, ondanks dat, wel veel om je geeft.
En ik begrijp het ook als jij geen open relatie wilt. Het is niet voor iedereen. Maar er zijn genoeg stellen voor wie het werkt. Ik ken mannen die jarenlang gelukkig getrouwd zijn, en die er een vriendin bij hebben, alleen voor de seks.
Andersom komt ook voor. Sommige relaties zijn helemaal open.
Zelfs Peter R. De Vries, onze nationale chagrijnige detective, praatte er op TV over (skip naar 2 minuten):
En als jij meer wilt weten of een open relatie een verstandig idee is?
Kijk dan hier. Dan geef ik je alle tips die ik heb zodat je een weloverwogen beslissing kunt nemen, samen met je vriend.
En onthoudt:
Ging hij vreemd omdat hij te laf was het uit te maken?
Dumpen die knakker. Er zijn genoeg leuke mannen op aarde die wel van je zullen houden.
Vraag 4: Krijg ik genoeg aandacht van hem?
Dit is ook een belangrijke vraag.
Kan je er “nee” op antwoorden? Dan is dit ook een goede reden om bij hem weg te gaan.
Maar wat is precies “genoeg aandacht?”
Dat verschilt van vrouw tot vrouw, natuurlijk. Maar ik denk niet dat je het uit moet maken als hij een dag niet reageert op je appjes. Of als hij een keertje je verjaardag vergeet.
Natuurlijk is dat niet leuk, en kan je daardoor het idee krijgen:
“Goh, er zijn vast mannen die het vele malen beter doen.”
Dan moet ik je teleurstellen
Wij zijn geen sterren in ruiken wanneer jij ons nodig hebt, en geen enkele man is perfect. We zullen altijd onbedoeld fouten maken hierin. Maar we bedoelen het goed.
Althans, de meeste mannen. Er zijn ook exemplaren die om wat voor reden dan ook er niet toe komen om jou aandacht te geven. En dat is waar deze testvraag over gaat.
Want als je van hem houdt, wil je vooral weten of hij op een bepaalde manier slecht voor je is. En een gebrek aan aandacht van iemand waarvan je houdt, is op de lange termijn slecht voor je. Het is gewoon niet goed voor je zelfvertrouwen.
Er zijn verschillende typen mannen die standaard te weinig aandacht geven
- Het drukke type. Hij is altijd bezig met zijn carrière. Loopt altijd met een telefoon aan zijn oor geplakt. Typt e-mails op zijn iPhone terwijl hij met jou in bed ligt.
- Het onvoorspelbare type. Hij verdwijnt regelmatig van de aardbodem voor een paar dagen of een week. Is geen afspraak mee te maken en geen peil op te trekken. Uitleg geven doet hij niet. Hij is er niet zo mee bezig.
- Het egocentrische type. Hij is vooral met zichzelf bezig. Kan depressief zijn, of een andere goede reden ervoor hebben. Maar wat de reden is maakt niet uit, het resultaat is hetzelfde. Hij heeft niet genoeg aandacht over om aan jou te geven, en je moet concurreren met zijn problemen om het te krijgen.
Nou zal ik er vast een paar vergeten zijn, maar dit zijn de types die ik vaak voorbij hoor komen, en waarvan ik denk:
Waarom blijf je bij hem?
Begrijp me goed:
Aan je carrière werken als man hoort erbij. Het is goed, ambitieus zijn. Net als tijd voor jezelf nemen af en toe, en je problemen oplossen.
Maar overdaad schaadt.
En het is aan jou als vrouw de vraag of zijn focus op andere dingen jouw geluk in de weg staat.
De beste vraag die je kan gebruiken is:
“Is de aandacht die ik krijg voldoende om van hem te blijven houden?”
Elke man zal andere dingen in zijn leven hebben naast jou. En stel dat dit niet zo is, wil je echt een man die alleen maar aan jou denkt? Die verder niets anders heeft?
Staar je dus niet blind op wat hij naast jou heeft, maar of dat ervoor zorgt dat jij niet krijgt wat je wilt. Als je merkt dat jij je verwaarloosd voelt, alsof hij niet naar je omkijkt?
Dan is het tijd om afscheid van hem te nemen. U bent de zwakste schakel. Tot ziens.
Vraag 5: Geeft hij meer geluk, of meer verdriet?
De drie vragen hierboven hebben te maken met zelfzuchtigheid. Een man die doet waar hij zin in heeft.
En daar is in principe niets mis mee. Er is niets verkeerd aan om achter je eigen verlangen aan te gaan, en te kijken waar jij belang bij hebt.
Maar overdaad schaadt.
Als zijn zelfzuchtigheid het gevolg heeft dat hij jou slecht behandelt, mag jij jezelf achter de oren krabben.
Helaas merk ik dat sommige vrouwen geneigd zijn om bij een man te blijven, ook al gaat hij vreemd en besteedt hij verder geen aandacht aan haar, behalve wanneer hij haar belachelijk maakt in gezelschap.
De vraag die vrouwen vergeten zichzelf te stellen is:
“Heb ik meer gelukkige momenten dan pijnlijke met hem?”
Als je het merendeel van de tijd het leuk met hem hebt, ook al gedraagt hij zich af en toe als een eikel, kan je besluiten om bij hem te blijven.
Dan blijft zijn “nare eigenschap” binnen de perken.
Maar als je moet constateren dat je van de 10 dagen die je met hem doorbrengt, je er 8 je slecht voelt…
Dan kun je hem beter aan de kant zetten.
Als je dat niet doet, dan geef je jouw geluk weg. En wil je echt voor de rest van je leven je geluk opofferen puur omdat je een man leuk vindt?
Vraag 6: Blijf ik bij hem om hem te veranderen?
De vrouwen die bij een foute man blijven hebben hier vaak goede excuses voor.
“Ja, maar hij is als hij bij mij is heel lief. Dat is misschien twee dagen per maand, maar die zijn dan ook geweldig.”
In dat geval raad ik je aan even te kijken naar de vorige vraag. En als het echt maar twee dagen per maand zijn, een keuze te maken.
“Maar Tim, ik heb het twee dagen per maand leuk met hem. Ik denk dat ik hem kan veranderen.”
Ehm, nee.
Een man veranderen die je slecht behandelt, vreemdgaat of je geen aandacht geeft?
Dat is als stierenvechten. Je houdt een rode lap voor zijn snufferd en hij zal blijven aanvallen. Eens in de honderd gevechten win je en gaat hij uitgeput liggen slapen. De andere 99 verlies je en neemt hij je op de hoorns.
Een man die je niet gelukkig maakt veranderen is onbegonnen werk. Ik zie het alleen maar fout gaan.
En weet je nog? “Opportunity cost”.
Energie steken in een man die je zo slecht behandelt, om hem te veranderen, dat kost hartstikke veel tijd.
Die tijd kan je veel beter besteden in een man vinden die beter voor je is. En daar je liefde opnieuw mee opbouwen.
Natuurlijk mag je het even proberen. Maar als hij tien keer beterschap belooft en er verandert niets, is het tijd om je achter je oren te krabben en hem weg te sturen. Dat is beter voor je gemoedsrust.
Vraag 7: Probeert hij een goede vriend te zijn?
Wij mannen zijn een beetje onhandig. Allereerst zijn we geen gedachtelezers. Hoe graag jij en ik het ook zouden willen.
Ik bedoel, als man zou ik het ook prima vinden om altijd te weten wat een vrouw denkt zodat ik een perfecte vriend voor haar zou kunnen zijn.
Jammer genoeg ben ik niet gezegend met dat talent.
En helaas ben ik niet de enige. Geen enkele man kan dit.
Maar er is wel iets wat een beetje in de buurt komt.
Doet hij zijn best om je te begrijpen?
Als jij je niet goed voelt in de relatie, luistert hij dan naar wat je te vertellen hebt?
Doet hij dan vervolgens zijn best om er wat mee te doen?
Is dat niet het geval en krijg je simpelweg niet genoeg? Dan kan je het beter uitmaken.
Het heeft dan geen zin om te blijven hangen. Liefde moet van twee kanten komen. En als hij er niet voor wil werken, is dat niet het geval.
En het zal niet magisch goed gaan. Daar moet toch echt wat voor gebeuren.
Dus hop. Ga andere mannen daten.
Vraag 8: Blijf ik bij hem omdat ik bang ben dat ik niemand anders kan krijgen?
Ik ken een bloedmooie vrouw. Ze was een vriendin van me toen ik in Leeuwarden woonde.
We waren gewoon vrienden, maar als we samen door de stad liepen zag ik de jaloerse blikken van mannen om ons heen.
En terecht. Ze was beeldschoon. Lange benen, steil blond haar en een gezicht waar de gemiddelde Hollandse jongen een hartinfarct van zou krijgen.
Kortom: een vrouw met mannelijke aandacht van hier tot ginder.
Deze vrouw had al drie jaar een vriendje
En ze hield van hem, voor de eerste twee en een half jaar. Maar ze merkte ook dat ze toe was aan iets anders. Ze was er wel klaar mee. Ze trok het niet meer.
Dit zijn niet haar woorden, maar de mijne. Zij noemde het heel anders.
“Ik weet het niet Tim…” zei ze.
En dan kwam er een lijst twijfels waarmee je de Chinese muur vol zou kunnen pennen.
En als ik haar dan vroeg waarom ze niet bij hem wegging?
“Ik denk niet dat ik iemand kan vinden die van me zal houden zoals hij.”
Are you kidding me?
Deze vrouw had letterlijk tientallen aanbidders, waar ze ook liep. Ze had oneindige keuze van mannen die haar achterna zaten.
Maar ze had dit helemaal niet door. Ze was zo onzeker geworden dat ze niet zag dat er veel meer vissen in de zee zwommen.
Maar ik ken ook vrouwen die om deze reden twee jaar langer in een relatie zijn gebleven. Tot het echt niet meer ging.
Ze stopten er mee, en waren doodsbang dat ze zichzelf op hun vijftigste zouden terugvinden. Met kerstmis in een afgeragd flatje met alleen een fles wijn om het mee te vieren.
Die angst bleek ongegrond
Binnen een jaar hadden deze vrouwen alweer een nieuwe vriend. Een van hen is nog steeds samen met hem, de anderen hebben het later weer uitgemaakt en zijn daarna weer iemand anders tegengekomen.
De moraal van dit verhaal?
Dagelijks maken duizenden mensen het uit. Ze breken met iemand waarvan ze hebben gehouden en gaan op zoek naar iemand die beter bij hen past. Ze proberen het, ook al zijn ze bang.
En wat blijkt? Het loont de moeite. Al die mensen vinden opnieuw iemand die ze wel gelukkig maakt. Ze realiseren zich dat het enige wat hen in de weg stond, hun onzekerheid was.
Maak alsjeblieft niet dezelfde fout.
De liefde van je leven kan het niet schelen hoe onzeker jij bent. Hij wil je alleen maar lief hebben, van je houden en je op handen dragen.
Wil je hem alsjeblieft die kans geven?
Zie het als een ballon
Met een ballon ben je samen in de wolken. Dat komt door de liefde. Je houdt van elkaar en geniet er intens van.
Maar als je man als een ballon is, dan stuwt hij je ook omhoog in je leven. Je komt steeds een stukje hoger, en wordt steeds een stukje gelukkiger.
Je wordt sterker, omdat je steeds een stukje hoger moet vliegen. Totdat je uiteindelijk in het heelal bent, met oneindig veel mooie sterren om je heen.
Dat is een man die goed voor je is en waarvan je kan houden.
Het hoeft niet maar één van de twee dingen te zijn. Het kan allebei!
Vraag 9: Vindt hij mij net zo leuk als ik hem?
Als we teruggaan naar de ballon van de vorige vraag.
Ben je verliefd en zorgt hij goed voor je, dan zijn jullie samen in de wolken en vliegen jullie hoger en hoger.
Maar wat nou als er te weinig lucht in de ballon zit? Waardoor jullie niet van de grond komen?
Dit is wat er gebeurt als jij hem leuker vindt dan hij jou
Het komt doordat een relatie in balans moet zijn.
Als jij in de wolken wilt zweven en hij vindt jou maar zo-zo, dan gaat het niet gebeuren. Hoe hard je er ook aan gaat trekken, door de onbalans zal jullie ballon nooit van de grond komen.
In het begin is dat niet zo erg. Doordat je hem erg leuk vindt, en je nog veel energie hebt, kost aan hem trekken niet zo veel moeite.
Maar naarmate de weken, maanden, jaren vorderen en het een expeditie zonder einde lijkt te worden…
…is het wel heel vermoeiend om hiermee door te gaan.
Dan zal je vroeg of laat de conclusie moeten trekken dat het over en uit is
En je kan dit beter vroeger dan later doen. Als je vroeg door hebt dat hij je niet leuk vindt, of minder dan jij, dan kan jij jezelf een hoop energie besparen.
Het is ook niet goed voor je zelfvertrouwen als je een man hebt die je niet op handen draagt. Het gevolg? Je hebt er op een subtiele manier onder te lijden.
Ik vind dat elke vrouw – en ook elke man trouwens – recht heeft op iemand die haar op handen draagt. Dat gun ik jou net zo goed.
Maar dan moet je wel een harde beslissing nemen, ook al lijkt dat nu moeilijk.
Ik herinner mij een coachingsklant…
Laat ik haar Jasmine noemen.
Zij was al 9 maanden aan het daten met een man die maar geen relatie wilde aangaan. Een echte reden kreeg ze niet.
Dit kan allerlei oorzaken hebben. Misschien heeft hij bindingsangst, of is hij er gewoon nog niet klaar voor.
Maar in dit specifieke geval was het een man die hier geen last van had. Hij was klaar voor een relatie. Maar niet met haar.
Toen heb ik Jasmine aangeraden om de eer aan zichzelf aan te houden. Met het volste vertrouwen dat ze vanzelf weer een man tegen zou komen.
In het begin vond ze dat niet prettig
Ze gaf aan dat hem niet zien haar zwaar viel. Ze was verliefd op hem en stuurde me regelmatig een mailtje met dat het moeilijk ging.
Van mij moest ze volhouden. Ik wist dat het vanzelf goed zou komen.
En waarempel…
…na een maand ontmoette ze een nieuwe man die ze erg leuk vond. Sterker nog:
Hij bleek al langer in haar buurt rond te lopen, en al langer verliefd op haar te zijn. Hij had het alleen niet gezegd omdat hij wist dat ze aan het daten was.
Toen hij dat eenmaal had gedaan duurde het niet lang of ze hadden een relatie. Jasmine is nu dolgelukkig.
Alleen door haar beslissing om het uit te maken met iemand die niet 100% voor haar wilde gaan.
En daarover gesproken…
Als je nog twijfelt of je het met hem moet uitmaken om deze reden, stel jezelf dan de volgende vraag:
“Wil ik bij iemand blijven die niet 100% voor mij gaat?”
Ik denk dat niemand dit uiteindelijk wil. En dat je beter af bent bij iemand die je op handen draagt.
Vraag 10: Vinden mijn vriendinnen dat ik het uit moet maken?
Ik zal je een geheimpje verklappen:
Ik ben zelf erg eigenwijs. Ik roei graag tegen de stroom in. Ik ben ervan overtuigd dat ik weet wat het beste voor mij is. Net zoals dat ik ervan overtuigd ben dat jij weet wat het beste is in jouw leven.
En dat niemand anders een expert is in waar je gelukkig van wordt.
Er is echter één uitzondering
Als je een relatie in bent gegaan, heb je heel veel geïnvesteerd. Je hebt gezegd:
“Dit is de persoon waar ik van hou, en waar ik bij wil zijn.”
Je brengt veel tijd door met je nieuwe lover. En je hebt het overal over. Maar waar je niet over praat – althans, meestal – is je twijfels in de relatie.
En dat is heel logisch:
Je partner kan je natuurlijk niet adviseren of je bij hem weg moet gaan. Hij heeft “een paard in de race”, zoals Engelsen zeggen. Hij vindt je leuk, en gaat natuurlijk niet zeggen dat het beter voor jou is om bij hem weg te gaan. Althans, als hij gelooft in zichzelf.
Sommige “gezamenlijke” problemen kun je niet samen oplossen
Een trainer van psychotherapeuten vertelde me eens dat als mensen in een relatie zitten en ze samen iets moeilijks doormaken, ze dit niet samen kunnen oplossen.
Dit komt omdat de andere persoon onderdeel is van de oorzaak. De emoties zijn gekoppeld aan die ander.
Dus als je onzeker wordt van de ander, en je gaat vervolgens met hem daarover praten, zal alles wat hij zegt binnenkomen door die bril van onzekerheid.
Doe dat dus niet.
Praat in plaats daarvan met je vrienden, vriendinnen en familie
Waarom? Omdat zij niet zoveel in je vriend geïnvesteerd hebben als jij.
Zij brengen niet veel tijd met hem door, en kunnen luisteren naar wat je te zeggen hebt. Ze kunnen je eerlijk advies geven.
“Maar Tim, je was toch geen fan van naar familie en vriendinnen luisteren als het gaat over relaties?”
Ja, dat klopt. Ieder advies wat je krijgt is ingekleurd door iemands eigen ervaringen. Iedereen met een relatie denkt dat hij een expert is. Dus normaal gesproken raad ik je af om naar je vrienden te luisteren. Je hoort vooral hun eigen ervaringen.
Ik heb letterlijk duizenden mensen gecoacht op dit vlak, dus ik heb alle denkfouten wel een keer voorbij horen komen. Maar wat me is opgevallen, is dit:
Het uitmaken van een verkering is een uitzondering
Weet je hoe het voelt als je een vriendin hebt die een ontzettende eikel aan de haak heeft geslagen, maar enorm verliefd op hem is?
Je weet dat het niet goed kan komen. Je ziet de trein op de afgrond afstevenen, en aardig als je bent probeer je hem nog af te remmen.
Maar luisteren, ho maar.
Wees niet als die trein. En kijk goed naar de stopseinen en de wissels.
Als je vriendinnen zeggen dat je het uit moet maken, en het is er niet eentje maar het merendeel en ze hebben hier goede redenen voor, vraag jezelf dan het volgende af:
“Wie heeft de grootste kans gelijk te hebben? Al mijn vriendinnen of ikzelf?”
Ik denk dat je het antwoord wel weet, toch?
Natuurlijk is het niet makkelijk om te accepteren. Je kunt denken: “Waarom steunen ze mij niet?”
Maar probeer alsjeblieft dankbaar te zijn dat ze bezorgd zijn. Ze hebben waarschijnlijk het beste met je voor. Dus luister naar ze, zo goed en zo kwaad als het kan.
Vraag 11: Wil hij kinderen?
Natasha is een kennis van mij die vijf jaar lang verkering had met een man waar ze helemaal dol op was.
Hij was goed in bed – als ik haar moet geloven – en was eigenlijk in alle andere opzichten het perfecte vriendje.
Nou had hij ook wel eens minder aandacht voor haar door zijn werk, maar dat kwam meestal wel goed.
Hij probeerde het altijd zo goed en zo kwaad als het ging. Hij deed volop zijn best. Niets om je druk over te maken. Ze waren gelukkig.
Maar er was één probleem.
Natasha is een echte kindervriend
Zolang als ik haar ken – en dat is al heel lang – is zij dol op kinderen.
Ze werkt tien jaar in een kinderdagverblijf. Nou heb ik niet zoveel met kinderdagverblijven, maar je zou de blik in haar ogen moeten zien als ze er vol enthousiasme over aan het vertellen is.
Haar ogen sprankelen helemaal, en in haar stem hoor ik zoveel liefde doorklinken. Vooral als ze het heeft over de grootste ettertjes op haar werk. Ze vindt het prachtig om die te helpen zich leuk te gedragen voor de rest. Dat is haar “projectje”.
Maar haar vriend hield niet van kinderen
Voor iemand die zo van kinderen houdt, had ze een verkeerde partnerkeuze gemaakt. Natasha’s vriend hield niet van kinderen.
Sterker nog, hij had er een hekel aan. Hij zou zijn arm nog liever in een brandend haardvuur steken dan zelf kinderen maken.
Dat helpt natuurlijk niet echt als je als vrouw droomt van een groot gezin.
Aan het begin van de relatie dacht Natasha dat ze hem wel kon veranderen…
…Dat als ze lang genoeg samen zouden zijn, er vanzelf een moment zou komen waarop hij op magische wijze van gedachten zou veranderen.
Dat moment bleef uit
Niet in het eerste, tweede, derde en vierde jaar van hun relatie. In hun vijfde jaar was ze aan het eind van de twintig. En begon het verschil haar parten te spelen.
Ze zag zich geen andere keuze dan het uit te maken.
En gelijk heeft ze! Als je een kinderwens hebt en je vent doet niet mee, wat kun je dan doen?
- Bij iemand blijven waarbij je droom niet tot werkelijkheid zal komen.
- Een nieuw iemand vinden om van te houden en samen wolkjes van kinderen maken.
Zij heeft gekozen voor het laatste. Heeft inmiddels twee kinderen. Is dolgelukkig – en haar nieuwe man ook. Hij houdt wel van kinderen.
De moraal van het verhaal?
Luister naar mijn vriendin Natasha. Zij heeft het voor elkaar en is gelukkiger dan ooit. Dat wil jij toch ook?
Zo. Mijn 11 vragen om te testen of je het uit moet maken met je vriend
Hopelijk heb je zo een beetje helderheid gekregen. Ik heb er veel vertrouwen in dat als je begrijpt waarom je bij hem bent, het makkelijker wordt om een slimme keuze te maken.
Laat je me weten hoe het is afgelopen? Dat mag in de reacties, of als je het privé wilt doen via de e-mail.
En als je wilt weten hoe je de man die je hebt, of de man die je wilt krijgen, helemaal hoteldebotel verliefd op je kan maken?
Vul dan hieronder je mailadres in – ik stuur je het Mannengeheim
Dat is mijn nummer één inzicht om een man voorgoed aan je te binden. Boze tongen beweren wel dat ik vrouwen teveel touwtjes in handen geef. Door ze het geheim te geven om mannen verslaafd aan hen te maken.
En daar hebben ze volkomen gelijk in.
Als je het geheim wil weten, vul dan hieronder je e-mailadres in. Dan zie ik je daar.
Liefs van Tim
Beste Tim,
Ik heb nu zo’n 2 en een half jaar een relatie met mijn vriend. Hij is 13 jaar ouder dan ik ben. Dit is op zich geen probleem. We wonen niet samen, waardoor ik vaak naar hem toe reis in weekenden en vakanties. We zijn wel van plan om samen te gaan wonen, maar nu heb ik mijn twijfels of ik wel verder wil gaan met hem. Ik hou van hem en aan één kant vind ik dat wij bij elkaar passen. Het probleem is echter dat ik mij soms ongelukkig voel in onze relatie. Volgens mij zijn er meerdere problemen. Ik zal ze opnoemen.
Ikzelf ben geen voorstander van roken, maar mijn vriend die rookt sigaretten en wiet. Ik had geprobeerd mij hier bij neer te leggen, maar het is mij niet gelukt, omdat ik van mening ben dat het een verslaving is en dat deze verslaving er voor zorgt dat hij zijn gevoelens onderdrukt of iets dergelijks. Daarnaast drinkt hij af en toe ook alcohol zoals bier en wijn, in principe is daar niks mis mee, maar hij gebruikt het om de verkeerde redenen vind ik. Hij neemt het sommige periodes elke dag in voordat hij naar zijn werk gaat, zodat hij zich relaxed voelt. Daarbij rookt en drinkt hij ook meer dan gewoonlijk als hij op bezoek komt bij mij en mijn familie (ik woon nog thuis). Dit vind ik zeer vervelend. Daarbij is hij niet erg sociaal in groepen, of eigenlijk gewoon sociaal erg onhandig. Bij 1-op-1 gesprekken is hij wel erg sociaal en spraakzaam.
Maar het grootste probleem is dat mijn vriend en ik uit een andere familie-achtergrond komen en daardoor ook een andere gesteldheid hebben. Zo ben ik heel gelukkig, blij en vrolijk opgegroeid en hij eigenlijk het tegenovergestelde. Dit merk ik ook vaak als ik bij hem ben: hij piekert veel en lijkt vaak ongelukkig te zijn. Terwijl ik juist van gezelligheid en vrolijkheid hou. Ik wil graag gelukkig zijn en er het beste van maken. Ik heb er het vaak met hem over gehad, maar ik heb niet het gevoel dat we vooruitgang boeken. Ik ben erg gevoelig voor negatieve sferen en voel me daarom ook ongelukkig als ik merk dat mijn vriend zich ongelukkig voelt.
Op dit moment zitten we in een soort van relatie-pauze en zien we elkaar even niet. We houden nog wel elke dag contact en hij heeft wel plannen om naar mij toe te verhuizen. Nu hoop ik dat jij mij advies zou kunnen geven over onze relatie, voordat ik verkeerde keuzes maak.
Groetjes,
Emma
Het hangt er heel erg vanaf hoe jij jouw ideale man voorstelt.
Is jouw ideale man een drugsgebruikende antisociale alcoholist die altijd somber is? Zo ja, dan zou ik er voor gaan.
Zo niet dan is het misschien een goed idee om een man te vinden die dezelfde positieve kwaliteiten heeft als deze man, maar zonder de overduidelijke nadelen.
Hoi Tim!,
Ik ben nu iets langer dan 1,5 jaar samen met Jasper. We zijn allebei 16 jaar, nog niet zo oud dus. We gingen samen met wat vrienden van Wouter naar een feest, hier heb ik Ramon ontmoet. Sinds ik Ramon heb ontmoet (ongeveer 5 weken geleden) begin me af vragen of ik Jasper nog wel leuk vind.Zaterdag hadden we weer een feest waar Ramon ook was. Ik had met nog iemand met hem staan praten, hierop werd Jasper boos en ging hij naar het huis van een vriend, waar we met zijn allen zouden blijven slapen. Ik bleef nog met Ramon de andere persoon praten, want ik vond het nog wel gezellig en op dat moment kon Jasper me even niks meer schelen. Even later ging de persoon waarmee we stonden te praten naar de wc, dus bleven Ramon en ik alleen achter. Hij vroeg of het klopte dat ik hem leuk vond, want dat had hij van een vriend gehoord. Ik gaf het maar gewoon toe. De andere persoon kwam weer terug dus ik heb geen reactie kunnen krijgen.. Ik weet nu dus echt niet wat ik moet doen, want bij elk appje dat ik krijg van Jasper denk ik ‘ohneee niet wéér’ en bij Ramon zit ik gewoon op zijn appjes te wachten. Soms denk ik ook dat Jasper me niet begrijpt of niks geeft om wat ik zeg, dit heb ik bij Ramon niet, maarja ik ken hem ook nog maar 5 weken ofzo. Het lijkt nu alsof Wouter een klootzak is ofzo maar ik kan wel heel goed met hem lachen en mezelf zijn. Elke keer als ik aan Ramon denk krijg ik vlinders in mijn buik. Ik weet echt niet wat ik moet doen, de vriend van Ramon zegt dat ik het nu uit moet maken met Jasper en zaterdag verder moet gaan met Ramon, maar dat gaat me net iets te snel. Ik durf het hier niet met mijn vriendin over te hebben, want zij is altijd veel te direct, daarnaast vindt zij een vriend van Wouter leuk, wat ook niet echt mee helpt.. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is uitgelegt en dat je me alsjeblieft kan helpen, want dit kan zo echt niet langer..
Liefs,
Anoniem
Hoi,
Ik zit momenteel in een lastige situatie. Ik heb een tijdje iets gehad met iemand. Mijn familie accepteerde dit niet vanwege zijn verleden. Hier heb ik een punt achter gezet. Na 2 jaar zijn wij weer bij elkaar gekomen. Hij heeft zich zelf veranderd. En is op de juiste pad. Hij is iemand die mij alleen voor zichzelf wilt natuurlijk ook te begrijpen, hij wilt niet dat ik in gesprek ga met mannen om mij heen. Als wij een discussie hebben zegt hij verschrikkelijke dingen. Nu heb ik mijn twijfels, moet ik door gaan met hem of is het misschien tijd om een punt hier achter te zetten. Ik ben een tijdje singel geweest en dit ging prima tot op een gegeven moment miste ik toch iets in mijn leven. Hij houdt wel ontzettend veel van mij, krijg constant sms’jes dat hij mij niet kan laten gaan. Nu ben ik bang dat ik uit medelijden een keuze ga maken en bij hem blijf
Hoi Tim,
Ik heb je 11 vragen doorlopen omdat ik twijfel over mijn relatie maar ben er nog niet echt veel wijzer uit geworden. Het begint al bij de eerste vraag
Hou je van hem? jij zegt dat je hier enkel met ja en nee op kunt antwoorden, maar toch twijfel ik. Ik kan soms zo geirriteerd geraken door zijn aanwezigheid, maar anderzijds ook doodongerust zijn als hij laat thuis komt.
Behandelt hij mij slecht? kan beter, altijd afkraken en kretiek geven is niet bepaald goed
Gaat hij vreemd? nee, maar ik loop zelf wel met de gedachten om andere mannen te zoeken voor wat ik mis in mijn relatie te kunnen vinden.
Krijg je genoeg aandacht? ik vind van niet gewoon een seen lief woordje of complimentje of een warme knuffel is genoeg maar zelfs dat krijg ik niet of op een geforseerd aanvoelende manier.
Geeft hij meer geluk of meer verdriet? Heb je meer goede momenten samen dan slechte? we hebben wel leuke momentjes, v-erg veel ruzie maken we ook niet, we doen eerder gewoon elks ons eigen ding.
Blijf je bij hem om hem te verandere? Ik hoopnog steeds dat we toch iets kunnen vinden om echt samen te doen, als hij zic beter voelt hij mij beter zou kunnen laten voelen. Als hij gelukkig is kan hij mij gelukkig maken. Misschien als we ons huisje hebben gekocht dat alles wel in zijn plooi zal vallen?
Probeert hij een goede vriend te zijn? ik heb altijd het gevoel dat ik niet bij hem terecht kan met mijn problemen, want die zijn mijn eigen schild of niet zo erg als de zijne
blijf je bij hem omdat je bang bent dat je niemand anders kunt krijgen? ja, dat zegt hij eigenlijk zelf en dat wil ik wel eens uitvissen door online te daten.
Vind hij je net zo leuk als jij hem? geen idee
Vinden je vriendinnen dat je het uit moet maken met hem? Ik heb het er met hen nog niet over gehad, mijn ouders zijn van mening jij hebt voor hem gekozen, je hebt een kind samen en je bent al 10jaar samen dan moet je er samen maar uit zien te komen.
Wil hij kinderen? Hij wou geen kinderen, of deed er vaak dubbel over. Maar ik heb voor optie 3 gekozen en ‘per ongeluk’ zwanger geworden.
Kan het zijn dat het gewoon een moeilijke periode is waar ik door moet? Er zijn verschillende redenen waarom de stap om het uit te maken nog groter is en dat is ja ons kindje, alleen wonen is veel te duur financieel bijna onmogelijk, werk en opvang voor zoontje zijn moeilijk te regelen als alleenstaande omwille van werkuren.
dank u
Groetjes,
Magteld
Goedemorgen Tim,
In ieder geval bedankt voor al je tips en je moeite, ik denk dat veel mensen hier erg veel aan hebben 🙂
Zou ik je mijn situatie mogen voorleggen?
Mijn vriend is erg gesloten, uit zijn mening niet want wil mij niet kwetsen. Altijd vrolijk met grapjes, maar vind intimiteit en liefde tonen moeilijk. Meer een introvert. Maar wel een echte goedzak.
Ik ben een extrovert met een hechtingsprobleem. Gevoelig en een levensgenieter. Maar onzeker omdat hij al lang weinig liefde heeft getoond.
Hij gruwelt van ruzie, heeft ook een verleden gehad en is erg onzeker. Gruwelt van het idee relatietherapie.
Had niet door dat ik door het weinige intimiteit ongelukkig was terwijl ik dit vaak had aangegeven. Nu begint het lichtje bij hem te branden.
We houden ontzettend veel van elkaar. Maar lijken langs elkaar heen te lopen. De gedachtes: je kan hem niet veranderen, maar Miss wel want het komt door zijn verleden / geluk komt uit jezelf en niet van een ander / staat mijn hechtingsprobleem in de weg en moet ik even chillen / moet ik het uitmaken omdat hij te weinig liefde toont / ik zie ons samen oud worden – gaan Kris kras door mijn hoofd.
Ik heb veel mee gemaakt en wil rust stabiliteit en geluk in mijn leven. En dat het liefst met hem.
Heb jij misschien nog een tip voor ons?
Alvast bedankt voor je tijd en ik wens je een hele fijne dag.
Groetjes magdalena
Beste Tim,
Wat een lastig onderwerp.. helaas heb ik na dit artikel niet veel duidelijkheid gekregen.. dit omdat mijn vriend absoluut gek van mij is en van me houdt, het is eerder van mijn kant minder.. op sommige momenten weet ik zeker dat hij niet de ware voor mij is en wil ik er een punt achter zetten.. dit heb ik meerdere malen geprobeerd maar daarna heb ik weer spijt van mijn besluit en wil ik graag met hem verder.. nu is het aardig stabiel maar dit gevoel is weer teruggekomen bij mij, ik spreek het alleen niet uit.. ik kan namelijk niet begrijpen waarom ik niet met hem wil zijn, hij doet alles voor mij, toch voel ik me vaak ongelukkig.. ik weet niet of ik wel geluk met een andere partner kan vinden en ben vooral benieuwd naar het feit of dit aan hem ligt of bij mijzelf.. en hoe ik hier achter kom en dit aanpak.. wat als dit gewoon bij mezelf ligt en niet aan mijn vriend ligt.. wellicht heb ik last van mij echt kwetsbaar op te stellen en me aan hem te binden omdat ik met zoveel twijfels loop.. ik hoor graag wat je hiervan denkt. Alvast bedankt!
Liefs Nina
Dag Tim,
Ik heb regelmatig je goede adviezen gelezen. Dank je wel.
Ik weet niet of ik het moet uitmaken met mijn vriend. We hebben anderhalf jaar een relatie. Het probleem is dat ik altijd de kar moet trekken. Hij wil niks: niet mee op vakantie. Er is geen enkele initiatief van zijn kant. Dus ik ga altijd met vriendinnen weg of op vakantie. Hij is altijd met zichzelf bezig. Met zijn kinderen. Er is altijd wel iets wat bij hem in de weg zit om niet erop uit te gaan. Ik krijg nooit een leuke attentie. Niet dat dat het belangrijkste is. Hij zit in een zo klein wereldje. Ik word gek van dat getrek. Ik heb zo vaak gezegd dat het me leuk lijkt om een keertje verrast te worden. Ik heb hem wel verwend met kadootjes. Enzovoort. Hij is wel een luisterend oor voor me geweest. Maar er gebeurt niks. Het is zo leeg en saai. Ik durf het niet uit te maken. Groetjes Karin
ik heb het helemaal gelezen
maar vind het een beetje appart hoe je erover praat.
alsof elke relatie rozen geur en manen schijn is vaak lezen mensen dit na een ruzie en dan kan er een heel ander beeld worden gevormd door deze blog dan dat er in werkelijkheid is houden van is er ook voor elkaar zijn in de moeilijke tijden en niet alleen als het allemaal leuk is met elkaar en hij zo lief is en bloemen meeneemt houden van elkaar is er ook begrip voor hebben als hij een kut week heb gehad en dat je zegt dat als een man veel bezig is met problemen dat ze het dan uit moeten maken vind ik een hele rare gedachten!!
tot slot wil ik nog even melden dat er hier alleen word gehamerd op de foute partner en de fouten van de partner.
meschien zitten hun zelf niet lekker in hun vel of maken ze zelf ongemerkt hun eigen relatie tot een puinhoop en breken ze (achteraf gezien) door hun eigen schuld met de liefde van hun leven!
ik ben geen gefrustreerde man in een slechte relatie maar zag soms dingen die zich ook bij ons voordoen waardoor ik onze relatie niet laat verkloten!! ik hoop dat je er wat mee kan en meschien zelfs een extra kopje erbij doet met : doe ik zelf wel mijn best, is er niks in mijn situatie veranderd?,
geef ik hem wel aandacht, ben ik niet te wantrouwig of zie ik nog wel wat hij voor me doet/over heeft
gr een man
Hoi Tim.
Vraagje: als je t merendeel van deze vragen kunt beantwoorden met ja, maar de vraag “vind hij jou even leuk als jij hem?” met nee, is dat dan reden om het uit te maken volgens jou?
Beste Tim,
Hoe kijk jij tegen schoonfamilie aan?
Wat als de relatie goed gaat maar het enige probleem de schoonfamilie is?
Is dat een reden om uit de relatie te stappen?
Groetjes Bo
Beste, ”Een man”, ik wil even op je reageren.
Je hebt gelijk, een relatie is iets wat je met zijn tweetjes doet. Het artikel gaat er echter over, dat bepaald gedrag, ondanks iemand zijn verleden, stress of huidige situatie niet geaccepteerd kan worden. Hoe erge jeugd iemand ook gehad heeft als hij op 2 cm afstand tegen je schreeuwt in een ruzie is dit niet okay! Al krijg je er 28 mooie dagen op een slechte dag voor terug. Het gaat om het stellen van eigen grenzen, en uitvinden of iemand die grens overschrijdt. Er is geen goede en geldige reden om de grenzen van je partner te overschrijden, en als die grens van de partner een beetje absurd is dan kan een relatie gewoon niet werken. Op moment dat je partner over je grenzen heen gaat, ga je dat niet relativeren met: maar dit doet hij wel en normaal is hij lief. Dat hoor je namelijk altijd te zijn voor elkaar. Het gaat juist om de moeilijke momenten, hoe dan je relatie is en hoe je dan met elkaar omgaat.. dat zegt namelijk het meest.
Hoi Tim,
I know ik ben geen vrouw, maar ik weet het niet meer.
Ik ben nu 1,5/2 jaar samen met mijn vriendin en het was altijd heel gezellig en leuk.
Helemaal in het begin liep het niet goed, want ze kan niet verliefd worden op me. Op niemand, ze heeft dat in eerdere relatie ook nooit gehad. En haar moeder heeft hetzelfde probleem. Heel lastig.
Nu ging het ruim een jaar helemaal perfect! We gaven elkaar alle ruimte om te doen wat we wilden. En als we samen waren was het leuk en gezellig. Alleen we belande in een sleur en nadat zij met een aantal klasgenoten een weekje weg was geweest, sloeg het helemaal om. Er is iets waar ze mee zit, waarvan ze zegt dat ze niet weet wat het is. En ik geloof niet dat ze daar vreemd is gegaan ofzo, absoluut niet.
Maar hierdoor is ze afgeleid als we praten en hebben we gewoon geen chille gesprekken meer en is het gewoon bijna akward soms.
Ik zit met het probleem dat ik wel wat meer zekerheid wil, en ik iemand moet hebben die van me houd en een spontaan kusje geeft ofzo. Dat mis ik.
Daarnaast is ze erg onstabiel in haar humeur, klinkt extreem. Maar soms is ze in een keer chagrijnig om niks. Erg frustrerend, want dat duurt dan gwn een uur minimaal…
Maarja het is zolang gezellig geweest, en we geven elkaar goed de ruimte. Iedereen zegt dat we goed bij elkaar passen. En als we soms wel gezellig praten, dan wordt ik daar al helemaal vrolijk van, want op dat meisje ben ik gewoon verliefd geworden.
Ik twijfel dus extreem. Het is hoe dan ook niet optimaal, want ik ben bang dat als het weer goed komt ik misschien niet alles uit mijn liefdesleven haal.
Daarnaast ben ik met haar hulp gestopt met roken, blowen, snuiven en gaat mijn school heel goed. En ben bang dat ik die oude gewoontes weer oppak.
Groetjes,
Dirk
Hoi tim
Ik heb erge ruzie gekregen met mijn vriend en hij werd aggresief hij gooide zijn telefoon op de grond en trapte het scherm helemaal stuk.
hij schreeuwde tegen mij en ik had
zelfs een moment dat ik bang voor hem was.
Ik stond op het punt het uit te maken omdat ik het niet normaal vind dat hij zo aggresief deed en zo tegen mij schreeuwde, hij dreigde met zelfmooord als ik bij hem weg zou gaan.
Ik heb later toen hij bedaard was gezegd dat ik het niet accepteer dat hij zo ontploft en mij respectloos behandeld.
Hij heeft er echt spijt van zegt hij en het zal nooit meer gebeuren.
Ik hou echt ontzettend veel van hem maar ik weet niet of ik hem wel een tweede kans moet geven.
Wat moet ik nu doen?
Ik hoop dat je mij een goed advies kunt geven ik weet het niet meer.
Alvast bedankt.
Groetjes,
Miriam
Hoi Tim,
Ik zit met hetzelfde probleem als dat van Nina(zij heeft een jaar geleden een reactie geplaatst).
Graag zou ik advies willen.
Met vriendelijke groet,
Lilly
Beste Tim
Ik ben een alleenstaande moeder en heb nu 9 maanden een relatie met een man met een kind
Zijn kind mag niks weten van onze relatie en de weekeinden gaat hij dus leuke dingen met zn zoon doen
En laat ons barsten ik heb het al een paar keer uitgemaakt omdat ik het gewoon zat was en dan miste ik hem weer
En ging weer terug en zo is het een paar keer gegaan op zn fb mag ik niet zijn vrienden fam ontmoet nog niet
Als ik het met mijn fam bespreek zeggen ze gelijk stoppen niet mee doorgaan hij maak je ongelukkig en dan ga ik toch weer terug ik ven radeloos ik kan zo ook niet verder leven ik hoop dat u tips heb hoe nu verder en moet ik er voorgoed een punt achter zetten
Hoi Tim,
Ik heb hier het een en ander gelezen maar mijn situatie is er 1 uit miljarden..
Ik ben een man van 29 jaar en heb al 11 jaar een relatie.
Maar ik ben wanhopig en ten einde raad!
Ik zal je mijn situatie uitleggen.
Op mijn 18de leerde ik mijn vrouw kennen, het ging 2 en half jaar goed.
Daarna groeiden we uit elkaar en zijn zelfs 2 weken uit elkaar gegaan.
Na die 2 weken werd ik op man aangesproken door haar dat ze me wat wouw laten zien via de webcam, kon natuurlijk niets anders zijn dan een zwangerschapstest.
Mijn eerste reactie was weghalen, maar dat was geen optie.
Mijn tweede reactie was, als je ons kind houd kom ik bij je terug en gaan we het samen opvoeden ook al onze situatie niet perfect.
Ik kon simpelweg niet mijn kind ter wereld laten komen zonder dat ik er dagelijks voor hem kon zijn!
We kwamen terug bij elkaar en we trouwden op onze aanvrij dag 22 november 2010.
We kregen ons eigen huisje ook rond die datum.
Onze zoon werd geboren op 22 01 2011.
10 weken na de bevalling besluit mijn vrouw om naar een wildvreemde buitenlander te gaan die overgevlogen kwam van Israël na Amsterdam maar ze deed alsof ze naar een autistische cursus moest voor haar werk.
Ik ben hier achter gekomen toen ze terugkwam omdat ze gelijk zij dat ik moest vertrekken, het was over..
Vervolgens is de situatie heel naar uitgepakt waarin onze zoon werd meegenomen door de politie.
Er werd mij vertelt door de man uit Israël dat hij mijn zoon ging verkopen en haar achter het raam zou zetten, waarop ik heb gezegd het kind bij me te houden naar contact te hebben genomen met de politie.
De situatie escaleerde toen mijn vrouw onze zoon uit de kinderwagen pakten en naar de auto van haar vader rende om zich daar met onze zoon in op te sluiten tot de politie kwam.
Beiden wouden we ons kind niet afstaan waardoor de politie het besluit nam om onze zoon mee te nemen.
Na de eerste rechtszaak hebben mijn vrouw en ik besloten om samen verder te gaan om ons kind zo snel mogelijk terug te krijgen, en gelukkig werkte dat en zijn we onze zoon maar anderhalve maand kwijt geweest en doordat hij pas geboren was heeft die hier gelukkig niks van onthouden!
Maar nu zijn we bijna 8 jaar getrouwd, onze zoon is word 8 en we hebben een dochter gekregen die is nu bijna 6.
Me vrouw is nu 28 weken zwanger van onze 2de dochter!
Maar er is veel ruzie onderling, en om eerlijk zijn weet ik nogsteeds hoe ik haar kan vergeven..
Natuurlijk houd ik van haar! Ze is en blijft de moeder van mijn kinderen! Maar vertrouwen doe ik er niet, ik twijfel overal aan!
Zeker nu weer met deze zwangerschap!
Want ze laat weer zien wat ze net na de zwangerschap ook deed.. altijd op haar telefoon, niet bij me willen zijn, ben ik beneden is zij boven en andersom.
Ik weet niet meer wat ik kan of moet doen..
Bij haar blijven maakt me ongelukkig.
Want het vertrouwen is weg..
Bij haar weg gaan maakt me ongelukkig.
Want een leven zonder mijn kinderen is geen leven voor mij..
Ik zit in zoon dilemma dat ik dagelijks gefrustreerd ben en iedereen dat kan merken, helaas ook de kinderen zien dit..
Praten met professionele hulp maakt mij angstig omdat ik bang ben mijn kinderen te verliezen..
zelfs een ruime omgangsregeling zie ik als mijn kinderen verliezen en zal daar van kapot gaan..
P.s. Ik ben een man die stevig in zijn schoenen staat en zal daardoor zelfmoord nooit als oplossing zien..
maar ik besef ook dat dit een slecht recept is voor het hele gezin..
Ik zou graag van U of andere lezers tips willen ontvangen hoe ik hier het besten mee om kan gaan!
Sorry voor het lange verhaal maar ik moest hier onderhand egt wat mee doen.
Alvast bedankt!
Goede dag Tim,
Dankjewel voor alle eerlijk heid over mannen.
Ik zit momenteel met mijn handen in het haar. Ik heb nu 2 jaar een relatie met veel ups en veel down. Ik hou zo veel van hem en ben nog steeds heel erg verliefd en voel die chemie heel erg. Als ik met hem ben. Maaar … nu hebben we al van af het begin ruzies over zijn jaloezie en kost het mij veel energie om dingen uit te leggen zodat we elkaar begrijpen. Maar dat lukt niet vaak. Hij gaat daarvoor nu naar psycholoog. Ik ben alleen kapot en kan veel dingen niet meer vergeten. Wat ik graag zou willen een nieuwe start een schone lei. Maar vaak als ik voor mezelf maar een klein beetje heb besloten om het uit te maken. Zegt ineens alles in mij dat hij de ware is en dat ik er voor moet vechten en dat geen een relatie perfect is.
Hoe ga ik hier mee om. Het is een rollercoster in mijn hoofd.
Ik hoop dat je me kan helpen dankjewel.
Liefs
Dag Tim,
ik heb een relatie van 6 jaar met mijn vriend. Onze ouders hebben beiden een bedrijf dat wij later willen overnemen, maar momenteel gaan wij ook nog buitenhuis werken. Na onze uren helpen we in het bedrijf. Hierdoor zijn wij beiden vaak erg druk. Toch liep dat tot nu toe altijd goed. Ik weet dat ik mijn vriend kan vertrouwen en hoewel in het begin de verliefdheid van mijn kant nog moest groeien, kunnen we toch op elkaar rekenen. Hij geeft mij ook vaak complimentjes waardoor mijn zelfvertrouwen is gegroeid en ik weet dat ik alles tegen hem kan zeggen. Nu sinds een jaar zijn we aan het uitkijken om samen te gaan wonen. Niet echt evident gezien we beiden graag blijven helpen op het bedrijf van onze ouders en we zo’n 20 km van elkaar wonen. Als het van mijn vriend afhing, woonden we al lang samen maar ik hield altijd de boot een beetje af. Mijn vriend wil namelijk liefst zijn kant wonen en ik zou liefst ook niet te ver weg van mijn ouders, en het bedrijf, gaan wonen (je moet ook weten dat we alle twee op mijn gemeente werken). Dit heeft al voor heel wat discussies gezorgd want mijn vriend blijft immers aandringen om bij hem te wonen. Hij bekijkt het ook niet rationeel en is meer van het principe ‘we zien wel hoe het loopt’. Maar ik wil graag duidelijkheid, die hij me momenteel niet echt geeft. Het eene moment wil hij het bedrijf van zijn ouders binnen het half jaar over nemen dan gaat het weer over 10 jaar.
Onze oplossing zou dan zijn om halverwege een huis te gaan huren maar nu gaf hij laatst een opmerking tegen mijn familie dat het hem niet echt uitmaakte waar we zouden wonen want dat hij toch nooit veel thuis zal zijn. Mijn familie maakt zich nu zorgen, dat ik er altijd alleen voor zal staan en dat ik niet gelukkig ga worden met hem.
Het is waar dat hij soms weinig tijd voor me vrij maakt en dat het bedrijf altijd voor gaat. Zo heb ik al meerdere keren voorgesteld om eens een dag of een weekend voor onszelf uit te trekken, alleen met z’n tweetjes. Hij belooft dit dan wel maar het komt er nooit van. Hij neemt hier zelf ook nooit initiatief voor. Ik begrijp dat het bedrijf belangrijk is maar nu zijn we nog jong en zouden we vollop moeten genieten.
Nu mijn familie zich openlijk zorgen is gaan maken, richt ik me ook meer op onze verschillen. Ik ben een familiemens en hij net niet.
Omdat ook een vriendin haar bezorgdheid had geuit heb ik beslist om het toch uit te maken. Wat zeker niet evident was!
Het is vooral moeilijk omdat we geen ruzie hadden, maar ik geen duidelijkheid had over mijn toekomst. En ik weet dat mijn familie en vrienden het beste met me voor hebben maar toch blijft die beslissing een wrang gevoel hebben. Ga ik immers ooit nog gelukkig worden met iemand anders? 🙁 Want we hadden zeker ook veel mooie momenten.
Heb ik er goed aan gedaan om het uit te maken?
Alvast bedankt om mijn verhaal te willen lezen
Groetjes,
Ik ben 3 maand samen met mijn vriend. Maar bijna wekelijks heb ik het gevoel en wil ik enkele dagen rust. Dus bijna geen tel. Minder berichten. Rust dus. Persoonlijk vind ik dat veel. Ook vind ik hem dus te weinig avontuurlijk en onderneemt bijna nooit niks. Is al van begin zo. Ik weet niet goed wat ermee te doen?
Als je pas 3 maanden samen bent, dan is het waarschijnlijk beter om het nu al uit te maken als er nu al irritaties zijn en je niet tevreden bent met zijn persoonlijkheid.